مسروق بن وائل حضرمی

از نیروهای خبیث سپاه عمرسعد که در کربلا حضور داشت . در پشاپیش نیروهای کوفه بود ، به این امید که سر امام حسین (ع) را به دست آورد و نزد ابن زیاد ، مقام یابد . در گفتگویی که « ابن حوزه » با امام ، داشت و به آن حضرت جسارت کرد ،
  
سیدالشهداء (ع) او را نفرین کرد و فرمود : « أللهُم حُزْهُ اِلَی النارِ »
 
. او خشمگین شد و خواست که به سوی امام اسب بتازد . هنگام پرش از نهر ، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد . مسروق از این صحنه مرعوب شد و خود را از میدان نبرد کنار کشید . علت را که پرسیدند ، به این معجزه اشاره کرد و گفت : « رَأیتُ مِن اَهلِ هذا البَیتِ شَیئا لا اُقاتِلُهُمْ اَبَدا » . از این دودمان چیزی دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید . در برخی نقلها آمده است که اسب ابن حوزه او را آن قدر به سنگها و درختها کشید و کوبید تا مرد . (1)
 
پی نوشت:
1 - عبرات المصطفین ، ج 2 ، ص 26 ، موسوعة العتبات المقدسه ، ج 8 ص 63 .