يك شب مانده به عيد نوروز، مردى كه چند دختر قد و نيم قد داشته به خانه مى رود. دخترانش به او مى گويند: همه بچه ها براى عيد لباس نو خريده اند، شما براى ما لباس نمى خرى؟ او هم مى گويد: إن شاء الله مى خرم! در حالى كه پولى براى اين كه پارچه اى بخرد نداشته است.
خود اين مرد نقل مى كرد كه بعد از نماز صبح، در خانه ما را زدند. در را كه باز كردم ديدم شيخ محمد بهارى است كه چهار نوع پارچه نو با خود آورده است. ايشان در تاريك- روشنى صبح آن ها را به من داد و گفت: با اين پارچه ها براى فرزندانت لباس تهيه كن!
چنين انسان هاى والامقامى در رابطه با بعد معنوى انسان (با تكيه به آيات و روايات) مطالب مهمى را طرح كرده اند كه بسيار ارزشمند است. البته اين سخنان تنها محصول زحمات اين چند نفر نيست، بلكه شخصيت هاى بسيار مهمى مانند ملا عبدالرزاق گيلانى (معروف به عبدالرزاق لاهيجى)، مرحوم حاج ملا مهدى و حاج ملا احمد نراقى (اين پدر و پسر كم نظير)، مرحوم قيصرى صاحب شرح فصوص الحكم، ملا على نورى كه در اصفهان زندگى مى كرده است و ... در كتاب هايشان مسائل بسيار مهم و مفصلى را در رابطه با بعد معنوى انسان مطرح كرده اند كه انسان قيمت و ارزش خويش را با فهم تحقيقات ايشان و موشكافى ها و زحمات علمى آنان در پرتو قرآن و روايات بهتر درك مى كند و وقتى كسى قيمت خويش را به دست آورد، ديگر حاضر نخواهد شد خود را با غير پروردگار عالم معامله كند يا به هيچ قيمتى خود را براى غير خدا هزينه كند. «1» در سايه چنين فهمى است كه هر كارى كه انسان انجام مى دهد حتى قدمى كه بر مى دارد يا لقمه اى كه مى خورد يا لباسى كه مى پوشد يا نگاهى كه مى كند يا رفتارى كه با زن و فرزند خود دارد- براى خدا انجام مى دهد و همه چيز را براى خدا هزينه مى كند. بدين ترتيب، هم سود واقعى دنيا نصيب او مى شود و هم سود ابدى آخرت نصيب او مى گردد.
بر اساس آيات قرآن كريم و متن روايات، به قدرى اين هزينه شدن براى خدا مهم است كه مرحوم حاجى سبزوارى در روايتى نقل مى كند كه خداوند متعال به حضرت داود فرمود: در روز قيامت، حتى ثواب لقمه هاى غذايى كه اين بندگان خوردند را به آن ها عنايت مى كنم.
آرى، تنها در اين بعد است كه انسان به چنين سودهاى عظيمى دست پيدا مى كند؛ چنان ارزشى كه وجود مبارك امام عسگرى، عليه السلام، درباره آن مى فرمايد:
اگر همه دنيا را در لقمه اى جاى دهند و من اين لقمه را با دست خود در دهان يكى از اين افراد بگذارم، مى ترسم حق او را ادا نكرده باشم.
منبع : پایگاه عرفان
