ثُمَّ يُمِيتُكُمْ: از آيات قرآن مجيد و روايات و معارف عقليه و براهين و دلايل فلسفيه به وضوح استفاده ميشود كه مرگ كه همانند حيات كارحضرت حق است ما را به چاه عدم محض و نيستى و نابودى سرنگون ميكند، بلكه ميان ما وغيرما و امور غيرلازم، و نهايتاً ميان ما و روح و حيات دنيائى ما جدائى مياندازد و بدن ما را براى مدتى هم چون جفت جنين زيرخاك برده و وجود اصلى ما را كه تشخص ما به آن است براى مدتى به عالم برزخ كه درقرآن مطرح است انتقال ميدهد و در اولين لحظه قيامت به اراده حق ذرات جسم خاك شده هم چون انبوه سلولها كه در رحم مادر جنين را تشكيل ميدهند دوباره به مانند بار اول بدن را سرپاكرده و روح به آن باز ميگردد تا به صورت همان انسانى كه براى زندگى موقت دنيا آفريده شده بود براى حيات ابدى و زندگى جاويد و سرمدى پا به جهان بگذارد و به مبدأ و ريشه خود حضرت حق بازگردد.
كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ: همان گونه كه شمار را آفريد، پس از مرگ به او باز ميگرديد.
قرآن مجيد و روايات ميراندن را بيواسطه يا به واسطه كار خدا ميداند، چنانچه حيات بخشى را ويژه حضرت او ميشمارد.
اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها: خداست كه جان مردم را هنگام مرگشان به طوركامل ميگيرد.
وَ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ: وفقط اوست كه زنده ميكند و ميميراند.
قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ: بگو: فرشته مرگ كه برشما گماشته شده است جان شما را به طور كامل ميگيرد.
حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ:
تا هنگامى كه يكى ازشما را مرگ در رسد دراين هنگام فرستادگان ما جانش را ميگيرند و آنان در مأموريت خود كوتاهى نميورزند.
منبع : پایگاه عرفان
