غفلت از مرگ

 يكى از وعاظ تهران مى گويد:

 يكى از دوستانم به من زنگ زد و گفت: خيابان تجريش تهران، يك ختم در يك منزل  است. از من يك روحانى خواستند. اين آدرس، شما برو. گفتيم كه حتماً يكى از تجريشى هاى قديمى است. هزينه مسجد نداشتند، خواستند ختم را در منزل بگيرند. قديمى هاى تهران خانه هايشان لابه لاى كاخ ها هست، گفت: رفتم. طبق آدرس نزديك منزل كه رسيدم، ديدم چه خانه اى است.

 نزديك دو سه هزار متر است. با يك ستون آن مى توانم براى فرزندم يك خانه بسازم. گفت: صاحبخانه هم دم در بود. با يك كت و شلوار اروپايى شيك احترام كرد.

 گفت: شما را حاج محمدتقى فرستاده، گفتم: بله. گفت: مهمانهاى مرد و زن من در سالن هستند. پدرم فوت كرده است. محبت كنيد در اين جلسه راجع به مرگ صحبت نكنيد كه مهمانها ناراحت شوند. ده دقيقه صحبت كنيد. گفتم: اشكالى ندارد. برگشتم. گفت آقا كجا مى رويد.

 گفتم: من در مجالسى كه مردمش مى ميرند سخنرانى مى كنم. شما كه براى ابد در دنيا مى مانيد.

 يادشان مى رود، شيطان مرگ را از يادشان مى برد، خدا را از يادشان مى برد، كربلا را از يادشان مى برد، شهدا را از يادشان مى برد. دور و برشان را اينقدر شلوغ مى كند كه اصلاً وقت نداشته باشند، خدا را ياد كنند.

  » أُوْلئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَنِ «

  حبيب من، اينهايى كه اينطور زندگى مى كنند كه فقط پول و اولاد را مى خواهند و نه هيچ چيز ديگر. و آنهايى كه زندگيشان غرق در پشت هم اندازى و دروغ است و نه هيچ چيز ديگر. و آنهايى كه ياد من و شئون من نمى كنند، از حزب شيطان اند.

  » أَلَآ إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَنِ هُمُ الْخَسِرُونَ «

 حزب شيطان در خسارت است.