در حديثی بسيار مهم، وجود مقدّس حضرت صادق عليه السلام مسئله راحتى و خوشى و امنيّت را گوشزد مى فرمايند كه آن خوشى و راحتى كه فرزندان آدم به دنبال آن هستند، يافت نمى شود.
راحتى آن است كه به دنبالش رنج و زحمت دوباره نباشد و الّا آنچه به دنبالش مشقّت و زحمت است، راحت نيست و راحت به معناى حقيقى در اين دنيا براى كسى مقرّر نشده است.
در حديث قدسى آمده:
من راحتى را در آخرت قرار دادم و مردم در دنيا دنبال آن هستند .
راحت به هنگام لقاى حق به مؤمن مى رسد و هيچ مؤمنى به خاطر نور ايمانش.
توقع راحت در اين دنيا ندارد، دنيا جاى كوشش و زحمت و عمل است و به فرموده حضرت على عليه السلام:
ألا وَإنَّ الْيَوْمَ الْمِضْمارَ وَغَداً السِّباقَ وَالسَّبَقَةُ الْجَنَّةُ وَالْغايَةُ النّارُ .
امروز، زمان زحمت و مشقّت و رنج و حركت و تكاپو است و فردا روز سبقت و مسابقه است، آنان كه در اين جهان، زحمت صحيح و رنج به حق كشيدند، در مسابقه فردا برنده بهشت اند و آنان كه در مسير حق به تكاپو برنخاستند، پايان عقب ماندگيشان دوزخ است.
[يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ ] .
اى انسان! يقيناً تو با كوشش و تلاشى سخت به سوى پروردگارت در حركتى.
و نيز در آيه كريمه ذيل توجه نماييم:
[لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ] .
همانا، ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم.
از روز نخستين حيات كه در تنگناى رحم با مشقّت هاى بسيار به سر مى برد، تا با فشار و زحمت، ولادت يافت و ادوار مختلف زندگى را از شيرخوارگى تا پيرى و فرتوتى، همه را در سختى هاى گوناگون و مشقّات و زحمات فراوان سپرى نمود، نشانه اين است كه هر كسى در اين دنيا، چه مؤمن و چه غير مؤمن در چهارچوب رنج و زحمت است و راحتى براى او در هيچ مرحله و دوره اى نيست، روشن مى شود كه دنيا محل راحت و استراحت نيست، بلكه خانه رنج و مشقّت و زحمت و كوشش و مرارت و تكاپو است.
منبع : پایگاه عرفان
