پيامبر به اميرمؤمنان فرمود: اين وصيت را فراگير، و به اهل بيت و شيعيانت بياموز كه اين متن را جبرئيل به من آموخته است. رسول خدا فرمود:
«ماينبغى لامرء مسلم ان يبيت ليلة الا و وصيته تحت رأسه.»
براى هيچ مسلمانى سزاوار نيست كه شبى بخوابد جز اين كه وصيت مكتوبش زير سرش باشد.
از حضرت صادق (ع) روايت شده:
هيچ ميتى نيست جز اين كه وقتى مرگش فرا ميرسد، خداوند تا اندازهاى گوش و چشم و عقلش را براى وصيت به او باز ميگرداند، چه وصيت كند، چه وصيت نكند، اين مهلت همان چيزى است كه ميگويند مرگ راحت، وصيت حق هر مسلمانى است.
و نيز از آن حضرت روايت شده است:
كسى كه در وصيتش نسبت به ما تركش عدالت و انصاف به خرج دهد، مانند كسى است كه همه مالش را در حياتش صدقه داده باشد، و كسى كه در وصيتش ستم ورزد، خدا را در قيامت در حالى كه از او روى گردان است ملاقات كند.
پذيرفتن وصايت از طرف وصيت كننده كارى بس نيكو، و در حقيقت يارى دادن به برادر دينى و خوشحال كردن اوست، چه كارى از اين بهتر كه انسان به شخصى اطمينان دهد كه پس از مرگ او از جانب او به انجام وظايف لازم و عمل به وصيت، و تمشيت دادن به امور ورثه بپردازد و همه امورش را به صورتى كه از او خواسته شده سر و سامان دهد.
وصى بر اساس آيات و روايات بايد بداند كه به عهده گرفتن وصيت برادر مؤمن، و اجراى مفاد آن از ثواب عظيمى برخوردار است، و معطل گزاردن وصيت، و شانه خالى كردن از عمل كردن به آن، و انحراف در مسائل وصيت گناه پس بزرگى است، در اين زمينه به روايت بسيار مهمى كه از رسول خدا روايت شده دقت نمائيد:
كسى كه اجراى وصيت ميتى را ضامن شود، سپس بدون عذر از عمل به وصيت دست بردارد، خداوند واجب و مستحبى را از او نخواهد پذيرفت، و همه فرشتگان ميان آسمان او را لعنت كنند، و روز و شب را در خشم خدا بسر ميبرد، و هر وقت بگويد: يا رب، لعنت بر او نازل ميشود، و خدا همه حسناتش را براى آن ميت مينويسد، و اگر بر آن حال بميرد وارد دوزخ ميشود، ولى اگر به انجام وصيت قيام كند به هر روز و شبى ثواب آزاد كردن يك برده براى او ثبت ميشود، و به هر درهمى كه از وصيت هزينه ميكند شهرى در بهشت به او ميدهند، و شصت حوريه در اختيارش ميگذارند، و شب را به روز ميآورد و صبح را به شب، در حاليكه دو در به سوى بهشت به رويش باز ميشود، و اگر ميان عمل به وصيت و آينده از زمان بميرد آمرزيده از دنيا ميرود، و خدا در قيامت مانند ثواب كسى كه حج و عمره بجا آورده به او عنايت مينمايد، و فرداى قيامت در بهشت رفيق يحيى بن زكريا خواهد بود.
از حضرت باقر (ع) روايت شده است:
خداوند ميفرمايد: اى فرزند آدم با سه چيز به تو احسان و محبت كردم: گناهانى را بر تو پوشاندم كه اگر خاندانت از آن آگاه ميشدند بر تو نميپوشانيدند، در ثروت و مال به تو گشايش و وسعت دادم، و از تو خواستم بخشى از آن را به قرض دهى، ولى تو به اين كار خير برنخاستى، و به تو هنگام مرگ براى وصيت به ثلث مال و ثروتت مهلت دادم ولى تو براى خود خيرى پيش نفرستادى.
منبع : پایگاه عرفان
