صفت قناعت، يكى از بهترين و پرمنفعت ترين صفات براى آدمى است.
قناعت، حافظ انسان از چشم و هم چشمى است، چشم و هم چشمى حالتى كه، جز ايجاد لشكر غصه و غم و طمع و حسد و سبعيّت و درنده خويى، چيزى براى انسان به ارمغان نمى آورد.
قناعت، محصول ايمان، ميوه رضا و تسليم و ثمره وقار و ادب قلب انسان، نسبت به وجود مقدّس حق تعالى است.
چون نور قناعت در چراغ هستى انسان تجلّى كند، انسان تبديل به قدرتى براى حفظ حقوق ديگران و ايستادن بر چهار چوب حقوق مى شود.
قناعت، آرام بخش دل، صفا بخش جان، تزكيه كننده نفس و انيسى موافق و رفيقى مرافق است.
انسانِ قانع، زندگيش را در امور مالى، در چهارچوب حلال و در امور نفسى و شهوانى، در چهارچوب پاكى و در امور اجتماعى، در چهارچوب حسن خلق نگاه مى دارد.
قناعت در نفس انسان، نتيجه تقوا و پيراستگى نفس از رذائل و آراستگى جان به محامد اخلاقى است.
انسانِ قانع، آرام است و آرامش ساز، قانع مؤدب است و آداب ساز، قانع نورانى است و نور دهنده، قانع راحت است و راحت بخش.
انسانِ قانع از خطر بسيارى از گناهان محفوظ است و به بسيارى از حقايق متصل است و به اين خاطر محسن است و محسن بنا به فرموده قرآن محبوب خداست.
قانع، در حقيقت مالك همه چيز است، به اين خاطر نه طمع به چيزى دارد، نه براى به دست آوردن چيزى كه حق او نيست حرص مى زند، وقتى محصول قناعت اين واقعيت ها باشد، چرا قانع از همه مردم دنيا راحت تر نباشد؟!
عالم، سفره گسترده اى است كه خداوند مهربان را در كنار اين سفره، ميلياردها مهمان است و هر مهمانى نسبت به مقدار نيازش در اين سفره حقى دارد، چه رسد به ديگرى كه دست حرص و طمع به چيزى كه حق ديگرى است و هيچ ارتباطى به او ندارد دراز كند، آيا اين دست درازى مورث نفاق، اختلاف، كينه، نفرت، دشمنى، طمع، حرص، حسد، جنگ، نزاع، قتل، غارت، خيانت، جنايت، درندگى، پستى، رذالت، دنائت، نامردى نمى گردد؟!
بر اساس اين محاسبه بايد گفت: انسانِ قانع چه انسان پاك و چه موجود نمونه اى است؟
به راستى انسانِ قانع، آدم است و آدم، شريف ترين و با فضيلت ترين موجود روى زمين و برتر از ساير موجودات جهان است.
انسانِ قانع، منوّر به نور انسانيّت، مؤدب به آداب ملكوت و مشرف به تشريف آدميّت و سلامت نفس است. اگر همه قانع بودند، خونى ريخته نمى شد، مالى به غارت و يغما نمى رفت، به ناموس كسى تجاوز نمى شد، مسئله اى به نام غصب و ظلم پيش نمى آمد، دادگسترى ها و دادگاه ها به تعطيلى كشيده مى شد، مملكت آرام مى شد، قارّه راحت مى گشت، كره زمين لباس امنيّت مى پوشيد!!
منبع : پایگاه عرفان
