ترك حج يا گناه بزرگ‏

نعمتهاى حضرت حق براى هيچ حسابگرى قابل شمارش نيست، و عنايات و الطافش به احصاء و اندازهگيرى هيچ قدرت مندى درنيايد.

برخى از نعمت هايش مانند عقل، وجدان، فطرت، سلامت و عافيت، قدرت بدنى، چشم و گوش، دست و زبان، شكم و قدم و ... جايگزين ندارد.

عقل بيدار و قلب بينا حكم ميكند كه بايد به اداى حق نعمت منعم برخاست، و سپاس و شكر نعمتدهنده را به جاى آورد.

اداى حق منعم، و شكر نعمت حضرت دوست به اين نيست كه چون از نعمتى استفاده كنى، زبان در دهان برگردانى و به گفتن الحمدلله قناعت نمائى، اداى حق منعم به اين است كه نعمت را در جائى هزينه كنى كه صاحب نعمت از تو خواسته، و از خرج كردن نعمت در گناه و معصيت امتناع نمائى.

نعمت زمانى كه برابر خواسته منعم هزينه شود، و آنگونه كه بايد مورد استفاده قرار گيرد تا حدى حق منعم ادا ميشود، و دامن حيات و زندگى از لوث گناه و معصيت مصون ميماند، و فساد و افساد از عرصهگاه عيش آدمى خيمه بر ميچيند، و دست و پاى شياطين جنى و انسى بسته ميشود، و صورتى از بهشت آخرت در دنيا پديدار ميگردد.

اگر مهار هزينه شدن نعمت به دست هواى نفس و اميال و غرائز حيوانى، و نقشههاى شيطانى افتد، ديو كفر و ناسپاسى، و ميدان پايمال شدن حقوق انسانى و جايگاه جولان غارت گران حقايق معنوى، با زشتترين چهره جهنمى آشكار ميگردد، و زمينه تاخت و تاز معاصى و گناهان و سوءاخلاق و اعمال زشت پديدار ميشود، و از وجود انسان نزد خدا چهرهاى منفور، و مورد غضب و سخط به وجود ميآيد.

خالق مهربان و منعم با احسان به خاطر اين كه عظيمترين منافع دنيوى و اخروى نصيب آدمى شود زيارت خانه خود را در تمام مدت عمر يك بار بر اهل استطاعت يعنى آنان كه از نعمت مال و سلامت بدن و فكر و امنيت راه برخوردارند واجب نموده است.

اين كدام بيانصاف است كه با داشتن انواع نعمتها از اوامر واجب الهى به ويژه مسئله حج كه در اين عصر رفت و برگشت و انجام مناسكش بيش از ده روز وقت لازم ندارد سرپيچى ميكند، و از هزينه كردن نعمت بيكران،

جايگاه حيات همه موجودات ميدان لطف و محبت اوست، و براى احدى از مخلوقات ملكى و ملكوتى در بهرهگيرى از نعمتهايش ممنوعيت و حرمانى وجود ندارد.

كسى كه رحمتش را محدود بداند كافر است، و نااميدى از مهر و محبتش نقطه سياه كفر بر صفحه قلب است.

وعده رحمت و مهرش تغييرناپذير و خلاف و خلفى در آن راه ندارد، وعده عذابش گرچه وعدهاى شديد و تهديدى جدى باشد با توبه و انابه و تضرع و زارى قابل تبديل به وعده رحمت است.

همه موجودات در كنار سفره رحمتش آرميده اند، و با تكيه بر لطفش از نعمتهاى او بهره مندند.

دست هدايت گرياش براى نجات همه گمراهان از خزى دنيا و عذاب آخرت دراز است و تمام درهاى رضوانش به روى مؤمنان و اهل توبه باز است.

اميد اميدواران را به يأس تبديل نكند، و نياز نيازمندان را برابر با مصلحتشان برآورده نمايد، درد دردمندان را درمان بخشد، و اضطراب مضطربان را به امنيت تغيير دهد.

دعاى اهل دعا را اجابت فرمايد، و خواسته خواهندگان را از درياى رحمتش و لطف بيكرانش عطا كند.

اين چنين مولاى مهربانى، اين چنين پروردگار كريمى، وجود مباركى كه شعاع عدل و حكمت، علم و رأفت، رحمت و لطف و عنايتش از مشرق وجود تمام موجودات طالع است، و بر اثبات صفات و اسمائش برهان و دليلى لازم نيست، كه آفتاب آمد دليل آفتاب اگر به عمل اندك بندهاش پاداش عظيم و خير كثير و مزد بيش از حد عنايت كند، و از بركت عمل محدود بندهاش به وابستگان به او نيز لطف و رحمت آرد ابداً جاى تعجب و شگفتى نيست كه او ارحم الراحمين و اكرم الاكرمين و رب العالمين و محب المحسنين است، در اين زمينه به روايت بسيار مهم زير كه نمايشى اندك از رحمت بينهايت اوست با دقت توجه كنيد.

حضرت صادق (ع) ميفرمايد:

«ان الله عزوجل ليغفر للحاج ولاهل بيت الحاج ولعشيرة الحاج ولمن يستغفرله الحاج بقية ذى الحجة والمحرم و صفر و شعر ربيع الاول وعشر من ربيع الآخر:»

خداى عزوجل مغفرتش را نصيب حاجى و زن و فرزندش، و قوم و قبيلهاش و هر كه را زائر براى او درخواست مغفرت نموده مينمايد، و اين جوشش مغفرت براى تمام آنان در بقيه ماه ذوالحجة و همه محرم و صفر و ربيع الاول و ده روز ربيع الآخر ادامه دارد.