ايمان واقعى‏

مسئله ايمان به خدا و به حقايقى كه بايد ايمان داشت مانند قيامت، فرشتگان، انبيا، كتابهاى آسمانى و آثار ايمان در زندگى دنيا و آخرت، در آيات گذشته به ويژه آيات اول سوره مباركه بقره به اندازهاى كه لازم بود توضيح داده شد، در اين بخش به نكاتى كه بايد مورد توجه هر مؤمنى باشد اشاره ميشود.

1- ايمانى كه براساس مطالعه در آيات تكوين و انفس

بگو فقط خدا را در حالى كه ايمان و عبادتم را براى او از هرگونه شركى خالص ميكنم ميپرستم.

قرآن به پيامبر اسلام (ص) فرمان ميدهد به همه امت اعلام كن:

أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ...

پروردگارم به ميانه روى در همه امور و اجتناب از افراط و تفريط فرمان داده و امر فرموده در هر مسجدى به هنگام عبادت روى دل خود را آن گونه به سوى خدا كنيد كه از هر چيزى غير او منقطع شود و او را در حالى كه ايمان و عبادت را براى وى از هرگونه شركى خالص ميكنيد بخوانيد.

قرآن مجيد دارندگان ايمان را به شرطى كه داراى عمل صالح باشند و به مقتضاى ايمان زندگى كنند اهل نجات و پاداش ابدى ميداند، ولى آنان كه ايمان دارند ولى از عمل صالح بيبهرهاند، و آنان كه داراى عمل صالحاند ولى از ايمان بينصيب هستند ابداً اهل نجات و مستحق پاداش نميداند.

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ:

آنان كه از ايمان برخوردارند، و كارهاى شايسته انجام دادند براى آنان زندگى خوش و با سعادت و بازگشتى نيك است.

مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ:

از مرد و زن هر كس عمل شايسته انجام دهد در حالى كه ايمان برخوردار باشد، مسلما او را به زندگى پاك و پاكيزهاى زنده ميداريم، و پاداششان را براساس بهترين عملى كه همواره انجام ميدادهاند عنايت ميكنيم.

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ...

بى ترديد خداوند كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند در بهشت هائى كه از زير درختانش نهرها جارى است وارد ميكند.

اين ايمان واقعى است و يقين حقيقى و باور حتمى است كه راه هجرت و جهاد فى سبيل الله را به روى انسان باز ميكند، و دور شدن از وطن را به خاطر حفظ دين و جهاد در راه حق را بر انسان آسان مينمايد.

چنين ايمانى است كه راه بازگشت به شرك و كفر و جاهليت را به روى انسان ميبندد، و از وجود آدمى در برابر هجوم حوادث كوهى استوار از صبر و استقامت ميسازد.