ظهر خون سروده از ایران طبیب

خورشید خون می خورد و ما خاموش بودیم
گویی ز  جام جاهلی  مدهوش  بودیم
آسوده خاطر  در  بیابان   صبر  کردیم
با دست خود  سالار  دین را قبر کردیم
حالا  جهالت  کوفیان  را  می گدازد
دست خدا نوباوگان  را  می نوازد
فکر  حسین  ابن علی ذکر خدا  بود
کی دست حق از آستین او جدا بود
آن دم  حسین  ابن  علی  یک  آرزو  کرد
وقتی که  دست حرمله تیری فرو کرد
هیهات   منا الذله  را افسوس  می خورد
کان نوگل شش  ماهه اش نشکفته پژمرد
اینک  شفای جان ما پیراهن اوست
دست  تمام  عاشقان  بر دامن اوست
نام  حسین ابن علی یعنی لیاقت
یعنی شکیبایی ، جوانمردی، صداقت
در ظهر خون خورشید عاشورا دوتا شد
قرآن ناطق بر سر آن نیزه ها شد
امشب  حدیث تشنگان آسان  بگویم
از  آن ستم  بر ناجی  قرآن بگویم
مولای من مولای من مولای من کو؟
یاد حدیث ذکر هل من ناصرا  کو؟
او کوکب هادی نه و  او  آفتاب است
او خود بشیر و ناشر حرف کتاب است
خود قاضی رحم آور  روز  حساب است
او از شمار بندگان ناب ناب است
او ناجی قرآن و هم معنای آن بود
هم حرف حق هم درعمل دریای آن بود
نام  حسین ابن علی آب حیات است
شرمنده از روی بشر آب فرات است
آبی که  با لبهای مولا قهر کرده