زدودن غم و اندوه از دلها

از ويژگيهاى اباعبدالله الحسین(ع) ، عواطف سرشار انسانى و دگردوستى و نوع پرورى است ، به ويژه نسبت به كسانى كه بر فراز و نشيب زندگى به غم و اندوه ، يا مشكلى دچارمى شدند يا در بن بستى قرار مى گرفتند.
آن حضرت براى ملاقات و عيادت اسامة بن زيد به منزل او آمد، امّا او را آشفته و پريشان خاطر نگريست ، دليل پريشانى وى را جويا شد. اسامة آه اندوهبارى از پرده دل بركشيد و اندوه درونى خويش را آشكار ساخت .
حسين عليه السلام از دليل اضطراب و نگرانى شديدش جويا شد كه به عرض رسيد:
(حقوق ديگران را به گردن دارم و بدهكارم و دوست دارم تا زنده ام اموال كسانى را كه به عهده دارم بدهم و با داشتن دَين از دنيا نروم.)
آن حضرت بلافاصله دستور داد بدهكارى او را پرداختند آنگاه او آسوده خاطر، ديده از جهان فرو بست .