سه حقيقت در تلاوت قرآن

تلاوت مرکب از سه حقيقت است:

الف ـ قرائت

ب ـ فقه و فهم قرآن

ج ـ عمل به قرآن

(أَ فَلايَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ)

يعني براي چه نمي‌فهميد و چرا دنبال فهمش نمي‌رويد؟! اين تهديد در سخن گفتن است. يعني پروردگار نفرت دارد از اين‌که قرآن بخوانم و آن را درك نكنم.

بعد هم عمل به قرآن و تلاوت قرآن يعني خواندن، فهميدن، و عمل کردن؛ مانند شيوۀ ارتباطی که سلمان فارسي، ابوذر غفاري، بلال حبشي و عمار و مالک اشتر با قرآن داشتند. آنان كه عاشقانه اهل تلاوت بودند، نه قرائت.

بنابراين، هزينه‌هاي عظيمي که براي برنامه قرآني مي‌شود، بايد درصد بالايي از آن براي فهم قرآن، هدايت شود. امروز هم راه فهم قرآن را آسان کرده‌اند. ترجمه و تفسيرهاي فارسي خوب، و اساتيد و قاريان اهل فن در خدمت قرآن هستند. اين هم يک بخش ديگر که هدف شناسي قرآن است.

اما يک بخشي هم هست که انسان خود را با کمک قرآن و اهل بيت به جايي برساند.