يكى از شاگردان با معرفت عارف ربانى، الهى قمشه اى نقل كرد: آن جناب سفرى به آستان حضرت رضا عليه السلام به مشهد مشرّف شد.
شبى در حرم حضرت رضا عرضه مى دارد: يابن رسول اللّه! شما داراى مقام رضاى كامل هستيد، از حضرت حق بخواهيد ذرّه اى از اين مقام به اين فقير عنايت كند.
وقتى از حرم خارج مى شود، ماشينى در خيابان به او مى زند، وقتى چشم باز مى كند خود را روى تخت بيمارستان مى بيند، سؤال مى كند: چه شده؟ مى گويند: تصادف كرده ايد و راننده اى كه به شما زده دستگير شده و اين جاست، مى گويد: كاغذ و قلمى به من بدهيد، يك رضايت نامه كامل مى نويسد و دستور مى دهد راننده را آزاد كنيد؛ زيرا من چند لحظه قبل در حرم حضرت رضا از خداوند عزيز طلب مقام رضا كردم و اين مصيبت، برق اوّل اين مقام جهت امتحان استعداد و ادعاى من است، اگر در همين مرحله اوّل زبان و دل به گله و شكايت باز كنم از به دست آوردن اين عنايت محروم خواهم شد!
برگرفته از کتاب عرفان اسلامى، ج 13،نوشته استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان
