داستان وهابیت

چندی است که دکتر عصام العماد، لجِ سران وهابیت را درآورده و مدافعان این تفکر متحجرانه و بدعت گذار را با پرسش هایی جدی، روبه رو کرده است. آنان به جای پاسخ گویی، تنها برای او، خط و نشان می کشند و خود شما هم بهتر می دانید که کُرکُری کسی که منطق ندارد چیست؟!

عصام العماد، این بار با حضور در بین دانشجویان، بار دیگر، نقاب از چهره کسانی برداشت که به تعبیر او، بیمارانی هستند که به جای مبارزه با اسرائیل و آمریکا و آزادسازی سرزمین های اشغال شده از دست صهیونیست ها و جلوگیری از به یغما بردن منابع مسلمانان، «قبرستیزی» را اولویت اول و آخر خود قرار داده اند. اگر می خواهید به پاسخ پرسش های زیر دست یابید، گفت و شنود دکتر عصام العماد با دانشجویان را بخوانید.

چرا وهابی ها لائیک می شوند؟

رابطه رشد همزمان وهابیت با فرهنگ مادی لیبرال دموکراسی چیست؟

کدام یک از بزرگان اهل تسنن، علیه وهابیت کتاب نوشته اند؟

مگر حضرت علی علیه السلام جزء صحابه پیامبر نیست؛ پس چرا وهابیت علیه وی تبلیغ می کنند؟

انگیزه وهابیت از پیوند زدن غُلات با شیعیان چیست؟

قبرستیزی از سوی وهابیت، یک عقیده است یا یک بیماری؟

آیا از علمای شیعه هم کسی وهابی شده است؟

آیا وهابیت یک فرقه سیاسی است؟

فرق بین وهابیت امروز با خوارج دیروز چیست؟

بنده متولد سال 1965م. هستم و 41 سال سن دارم؛ در دانشگاه های عربستان درس خواندم و شاگرد مفتی اعظم عربستان، بن باز بودم و قبل از شیعه شدنم، کتابی در مخالفت با شیعه و حضرت علی علیه السلام نوشتم.

قبل از شروع سؤالات، می خواهم مسئله ای را مطرح کنم و آن اینکه وهابیت در قرن بیستم، با وهابیت در قرن نوزدهم و قرن هیجدهم، متفاوت است. تحول در ویژگی های دوران معاصر، منجر به دگرگونی در درون وهابیت شده است و این، یک امر طبیعی است. دانشجویان و جوانان جدید وهابی، مثل دانشجویان وهابی قدیم نیستند و تفکرات و سؤالات آنها، با قبل تفاوت پیدا کرده است؛ یعنی اگر در آن زمان، اعتماد آنان به اندیشه های افرادی چون شیخ محمد بن عبدالوهاب، یک اعتماد کامل و صد در صد بوده، اما در این عصر، آن اندیشه ها را بسیار زیر سؤال می برند. در وهابیت، جریان های جدیدی ایجاد شده که در زمان ظهور وهابیت، هرگز وجود نداشتند. شناخت این جریان ها برای شناختن وهابیت معاصر، بسیار لازم و مفید است و من هم در مقاله ای با عنوان «جریانات جدید وهابیت»، به این مسئله پرداخته ام.

امروزه کتاب ها و مقالات زیادی از سوی عالمان وهابی در اعتراض به اندیشه های شیخ محمد بن عبدالوهاب نوشته شده است؛ من هم در کتاب «نقد وهابیت از درون»، این مسئله را مطرح کرده ام و به نقد وهابیت توسط یک فرد وهابی معاصر پرداختم. نقد وهابیت از درون، از زوایای گوناگون، بسیار مهم و مفید است؛ زیرا وقتی ما از دیدگاه شیعه، به نقد وهابیت می پردازیم، این نقد برای ما، برهانی، منطقی و عقلی است ولی برای یک فرد وهابی قابل قبول نیست؛ اما وقتی من به عنوان یک وهابی، از دیدگاه های یک شخص مقدس از نظر وهابیت، مثل شیخ محمد عبدالوهاب صحبت و انتقاد می کنم، بسیار مفیدتر و مؤثرتر است و دارای جنبه هدایتی بسیار مهمی است. این مسئله، بارها و بارها تجربه شده که وقتی یک وهابی، کتابی را علیه وهابیت می نویسد، این کتاب باعث هدایت صدها و هزارها وهابی می شود. خود وهابی ها هم اذعان دارند که این کتاب ها، دارای اثر بسیار بیشتری نسبت به کتاب های شیعه و سنی است. در واقع، کتابی که یک شیعه یا یک سنی در ردّ وهابیت می نویسد، ممکن است یک نفر را متحول کند؛ اما کتابی که یک وهابی در ردّ وهابیت می نویسد، بسیاری را متحول می کند.

نکته مهمی که باید به آن اشاره کنیم، این است که امروز دیگر دوران وهابیت، رو به پایان است و حتی خود بزرگان وهابیت هم اعتراف می کنند که قرن حاضر، قرن پایان وهابیت است. قرن بیستم، قرن رواج مادی گری، خروج امدادهای غیبی از زندگی بشر، نفی زندگی ماورای مادی و انکار همه نیروهای غیبی و ماورایی در زندگی انسان بود و چون اساس تفکر وهابیت بر مادی گری استوار است، این قرن، قرن موفقیت و اوج وهابیت بود. توسل، استغاثه، زیارت قبور مردگان، زندگی پس از مرگ و اموری از این دست، مسائلی ماورای مادی و غیبی هستند و وهابیت، به انکار همه آنها پرداخته است. بنابراین، می توان گفت که وهابیت، یک اندیشه غربی است و ریشه در مادی گری غرب دارد. یکی از دوستان من، در ابتدا کمونیست بود و سپس وهابی و بعد شیعه دوازده امامی شد. من از او سؤال کردم که چرا شما از کمونیسم به وهابیت روی آوردی، او در جواب گفت: وهابیت و کمونیسم، بسیار به هم نزدیکند؛ یعنی خدای وهابیت، یک خدای جسمانی و غیرمجرد است که مسائل غیبی درباره او مطرح نیست. سایر امور غیرمادی نیز در وهابیت جایی ندارند و بسیار به کمونیسم نزدیک است. همچنین ما می بینیم که در مناطق وهابی نشین، خیلی از وهابی ها بی دین می شوند و خیلی از بی دین ها نیز به وهابیت روی می آورند.

بنابراین، گسترش وهابیت در ابتدای قرن بیستم، به دلیل دور شدن انسان از خدا در آن زمان بود؛ نه به دلیل استدلال های عقلی و قوی وهابیت. اکنون که انسان در این قرن شروع به بازگشت به سوی خدا کرده، وهابیت نیز رو به افول می رود و این، مسئله مهمی است که من می خواستم در ابتدا به آن اشاره کنم و بعد از آن، به پاسخ سؤالات بپردازم.

عامل اصلی و اساسی که باعث شیعه شدن شما شد، چه چیزی بود؛ یعنی برای اولین بار، چه کسی یا چه جمله ای یا چه کتابی، به ذهن شما تلنگر زد و جرقه شیعه شدن شما چگونه زده شد؟

من در ابتدای صحبتم گفتم که این زمان، زمان بازگشت به خدا و دین است؛ ولی نه هر دینی؛ بلکه دین واقعی و درست. در این زمان، هزاران انسان به تشیع راه یافتند که من نیز یکی از آنها بودم؛ یعنی در واقع، زمان معاصر، زمان امام علی علیه السلام است. در زمان معاصر، به دلیل افزایش آزادی فکری و نیز فراگیری و گسترش امکانات رسانه ای و اینترنتی و چاپخانه ها، حامیان و شیعیان امام علی علیه السلام در جهان بیشتر شده اند.

در زمان های گذشته، تنها دشمنان امام علی علیه السلام بودند که بر ضد وی فعالیت می کردند و اجازه نمی دادند شخصیت واقعی او به مردم شناسانده شود؛ زیرا می دانستند که اگر این اتفاق بیفتد، همه، شیفته و شیعه او خواهند شد. این سیاست، از زمان امویان تا کنون ادامه داشته است. همین امروز هم اگر شما به دانشگاه های کشورهای مختلف بروید، می بینید که پایان نامه های زیادی در مخالفت با امام علی علیه السلام نوشته شده است. تا زمان معاصر، وضع بدین گونه بوده است؛ اما در زمان معاصر، تحولات در زمینه های مختلف، به نفع امام علی علیه السلام و شیعه صورت گرفته است. مسلماً اگر جو آزادی به وجود بیاید، پیروزی از آن امام علی علیه السلام و شیعیان است. بر اثر همین تحولات و افزایش آزادی ها، کتاب های زیادی در دفاع از امام علی علیه السلام که قبلاً اجازه چاپ نداشتند، به چاپ رسیدند. در واقع، جریان جدید روشن گری، در جهان اهل تسنن شکل گرفت و منشأ آن در تشیع نبود. یکی از این کتاب ها، کتاب ابن عقیل بود. وقتی من این کتاب را خواندم، دیدم با این که نویسنده آن شیعه نیست، اما دیدگاه های متفاوتی را درباره امام علی علیه السلام مطرح کرده است و جواب کتاب هایی را که بر ضد امام علی علیه السلام نوشته شده، داده است. یکی دیگر از این افراد، متفکر بزرگی به نام عباس محمود عقاد است که دارای بیش از 300 کتاب است. وی کتابی به نام «امام علی علیه السلام» نوشت و انقلابی را در جهان اهل تسنن ایجاد کرد. وی می گوید: من در جامعه ای زندگی کردم که همه بر ضد امام علی علیه السلام هستند و او را محکوم می کنند؛ درست مانند زمان امویان که امام علی علیه السلام علناً مورد لعن قرار می گرفت. من خود نیز این مسئله را در دانشگاه عربستان مشاهده کردم.

بعد از مدتی، چاپ این کتاب ممنوع شد؛ اما شخص دیگری به نام عبدالرحمن شرقاوی، کتاب دیگری در دفاع از امام علی علیه السلام نوشت و انقلاب دیگری را در جهان اهل تسنن به وجود آورد. چاپ این کتاب هم ممنوع شد و نویسنده آن به زندان انداخته شد و عده زیادی از علما، خواندن آن را هم حرام اعلام کردند. پس از این کتاب، کتاب دیگری با عنوان «ابناء الرسول در سرزمین کربلا»، توسط خالد محمد خالد نوشته شد که آن هم ممنوع و تحریم گردید. در واقع، جنگی در درون جهان اهل تسنن ایجاد شد و عده زیادی، با این که شیعه نشدند، اما با شخصیت و مقام امام علی علیه السلام آشنا شدند و به دفاع از او پرداختند. در نتیجه، جهان عرب اهل تسنن، به دو شاخه تقسیم شدند؛ گروهی مخالف امام علی علیه السلام و گروهی مدافع امام علی علیه السلام و این جریان، به نقاط مختلف جامعه اهل تسنن و حتی به کلاس های درس دانشگاه ها نیز کشیده شد. یکی از متفکران اهل تسنن می گوید: قبلاً امام علی علیه السلام باعث ایجاد شیعه و سنی در جامعه اسلامی شده بود؛ اما امروزه این موضوع، خود جامعه اهل تسنن را نیز به دو دسته تقسیم کرده است. نکته جالب این جاست که حتی وهابیت هم به دو گروه تقسیم شده اند؛ گروهی مخالف امام علی علیه السلام و گروهی مدافع امام علی علیه السلام و این، نکته عجیبی است. در دانشگاه عربستان، یکی از استادان مرد، به نام فرهان مالکی و یکی از استادان زن، به نام ام مالک که هر دو وهابی هستند، کتاب هایی را در دفاع از امام علی علیه السلام نوشته اند. اینها همان جریانات جدیدی است که در وهابیت ایجاد شده است. امام علی علیه السلام داخل اهل تسنن و وهابیت شده و در سال های اخیر، هزاران سنی و وهابی، شیعه شده اند. بر اساس آمارهای موجود، در قرن اخیر، بیش از چهل میلیون سنی و وهابی، شیعه شده اند. بنابراین، امروز دیگر زمان، زمان امام علی علیه السلام است.

یکی از اصول اساسی عقاید اهل تسنن، اعتقاد آنها به عدالت صحابه است و یکی از اختلافات اهل سنت با دیگر فرق اسلامی، به اعتقاد آنها به عدالت همه اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله است. که آنها معتقدند هیچ کس حق ندارد از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله بد بگوید و به آنها توهین کند، اگر واقعاً اهل سنت، چنین اعتقادی دارند، پس چرا بر خلاف اعتقاد خود، بر ضد امام علی علیه السلام کتاب و مقاله می نویسند؟

یکی از مسائل مشترک بین اهل سنت و وهابیت، همین مسئله عدالت صحابه است و همین مسئله، یکی از تناقضاتی است که باعث به وجود آمدن پدیده راه یافتگان در قرن بیستم شده است. در واقع، علت شیعه شدن بسیاری از کسانی که از اهل سنت و وهابیت به تشیع راه یافته اند، همین تناقض در مسئله عدالت صحابه است. این مطلب، برای خود من هم سؤال بوده است که چرا ما عدالت همه صحابه را قبول داریم؛ اما عدالت امام علی علیه السلام را زیر سؤال می بریم و بر ضد او مطلب می نویسیم؛ در حالی که شخصی مثل معاویه را عادل می دانیم.

در میان وهابیت، یزید، به عنوان امیرالمؤمنین معرفی می شود و از هند به عنوان زن بزرگ اسلام یاد می شود و کتاب های بسیاری در دفاع از معاویه نوشته شده است. امروز من می توانم در دانشگاه عربستان، دو ساعت در تعریف از یزید، معاویه، ابوسفیان و ولید، به عنوان شخصیت های بزرگ اسلام، سخنرانی کنم؛ اما اگر یک کلمه درباره امام علی علیه السلام سخن بگویم، یا یک حدیث در دفاع از فاطمه سلام الله علیها نقل کنم، از دانشگاه اخراج می شوم. بنابراین، این تناقض، در عقاید و رفتار وهابیت و اهل سنت وجود دارد و آنها هم هیچ جوابی برای این ندارند.

روش وهابیت برای تخریب چهره شیعیان در میان وهابیان و دیگر فرق اسلامی، چگونه است و آنان از چه وسیله هایی استفاده می کنند؟

یکی از کارهایی که اینها برای این منظور انجام می دهند، این است که شیعیان دوازده امامی - که تعداد آنها بیش از چهارصد میلیون است - و غُُلات و علی اللهی ها - که شاید به صد هزار نفر هم نرسند- را یکسان جلوه می دهند و به طور عمدی، میان آنها هم بستگی و اتحاد نشان می دهند. علت این کار، این است که اینها به این نتیجه رسیده اند که قرن امروز، قرن شیعه است و برای اینکه جلوی پیوستن اهل تسنن و وهابی ها به تشیع را بگیرند، تمام عقاید غلات و علی اللهی ها را به شیعیان نسبت دادند که خود بنده نیز قبل از شیعه شدن، از روی جهل، چنین عقیده ای داشتم و تمام عقاید کفرآمیز علی اللهی ها و حتی عقاید منحرف بهاییت را منتسب به شیعه می دانستم.

سران وهابیت تلاش می کنند که بهاییت و بابیت را نیز به عنوان شیعه دوازده امامی معرفی کنند و تمام کتاب هایی را که توسط شیعیان علیه این دو فرقه نوشته شده، ممنوع کرده، اجازه چاپ و نشر به آنها نمی دهند و چون بنیان گذاران این دو فرقه، قبل از انحراف، شیعه بوده اند، تلاش می کنند تا آنها را همچنان شیعه معرفی کنند.

من بعد از بررسی و تحقیق، متوجه شدم که اکثر کتاب های مخالف بهاییت و فرقه علی اللهی و...، توسط شیعیان نوشته شده اند و بیشترین هجوم و حمله از سوی این فرقه ها، متوجه شیعه بوده است؛ اما عالمان وهابی، بر خلاف واقعیت، عقاید این فرقه ها را به شیعه نسبت می دهند؛ تا جلوی شیعه شدن وهابیان را بگیرند و این، مهم ترین راه تخریب چهره شیعه توسط وهابیون است.

شما در عربستان، در چه رشته ای تحصیل کرده اید؟

رشته تحصیلی من، حدیث شناسی بر اساس مبانی اهل تسنن بود و مدرکم، دکترای علوم حدیث است. من از سن 6 سالگی، وارد حوزه علمیه وهابیت شدم و به تحصیل علوم دینی مشغول شدم؛ تا این که به دانشگاه وارد شدم و در این رشته تحصیل کردم؛ البته بعد از این که من شیعه شدم، به من مدرک ندادند؛ ولی خودم بعداً تحصیلاتم را تکمیل کردم.

شما برای شیعه شدن، ابتدا تحقیقات خود را از چه کتاب و منبع شیعی شروع کردید؟

من ابتدا با کتاب های مرجع بزرگ شیعه، شیخ مفید (ره) شروع کردم و وقتی این کتاب ها را خواندم، دیدم که به تمام شبهات و مشکلات در آنها پاسخ داده شده است؛ حتی شبهاتی که در قرن معاصر مطرح شده است و بعد از خواندن این کتاب ها، کاملاً شیعه شدم.

آیا بعد از شیعه شدنتان، نقدی بر کتاب هایی که علیه شیعه نوشته بودید، نوشتید؟

در واقع، شیعه شدن من، ردیه ای بر تمام آن کتاب هاست.

به نظر شما، ارتباط وهابیت با صهیونیسم و سیاست های آمریکا در منطقه چیست؟

امروز برای ما روشن است که فرقه بهاییت، به دست استعمار روسیه ایجاد شد؛ اما به طور صریح و واضح نمی توانم بگویم که وهابیت، به دست انگلستان به وجود آمد؛ اما داشتن تفکر وهابیت، خود به خود، منجر به گرایش به انگلستان و آمریکا خواهد شد. به اعتقاد من، توحید وهابیت، یک توحید آمریکایی و انگلیسی و در خدمت استعمار است. تفکر وهابیت، انسان را به سوی فضای قبرستان می کشاند و او را از جهان خارج می کند. صحبت و فکر روز و شب و تمام لحظات وهابیان، اخبار قبرستان ها و گورستان هاست و وهابیان، همواره آماده حمله به قبرستان ها و قبرها هستند؛ در حالی که در سال های قبل، تمام قبرستان ها خراب شده، دیگر قبرستانی وجود ندارد و این در بین آنها به یک بیماری روانی تبدیل شده است. من یادم می آید که وقتی وهابی بودم، هنگام عبور از کنار قبرستان، فرار می کردم و همان طور که لبنانی ها و فلسطینی ها علیه اسراییل عملیات استشهادی انجام می دهند، ما علیه قبرستان ها عملیات استشهادی می کردیم. یعنی توحید وهابیت، یک توحید قبرستانی است. شما به کتاب خداشناسی شیخ عبدالوهاب نگاه کنید؛ اولین بحثی که در آن مطرح می شود، قبر، زیارت قبور، توسل به قبور و... است و اصلاً صحبتی از خدا نیست و وقتی انسان این گونه شد، وابسته به آمریکا خواهد شد؛ چون دیگر مسائل دینی برای او مهم نیست؛ دیگر خداشناسی برای او مهم نیست؛ دیگر آمریکا و اسرائیل برای او خطر نیست؛ بی دینی برای او خطر نیست؛ خطر، قبر است و اگر قبرها خراب شوند، دیگر خطری وجود ندارد و همه چیز جایز است. این، توحید اسلامی نیست؛ توحید آمریکایی است.

دیدگاه وهابیت درباره زن در جامعه وهابیت چگونه است؟

یکی از مشکلات وهابیت، همین مسئله زن است. به طور کلی، وهابیت درباره مسائل دینی در قرآن؛ خوب تحقیق و بررسی نکرده است؛ از جمله درباره آیات مربوط به زن در قرآن. یعنی آنها همچنان که در فهمیدن مقام توحید در قرآن اشتباه کردند، در فهمیدن مقام زن در قرآن نیز دچار اشتباه شدند؛ مثلاً یکی از دیدگاه های آنها این است که زن نباید وارد آرامگاه (از جمله بقیع) شود و این را حرام می دانند که این اشتباه بسیار بزرگی است و دلیل آنها برای این مسئله هم حدیثی با این مضمون است: «لعن الله زوّارات القبور» که معلوم نیست درست هم باشد؛ اما اگر فرض را بر این بگیریم که این حدیث درست هم باشد، مربوط به اوایل اسلام است و بعدها پیامبر فرمود: «کنت نهیتکم عن زیارات القبور»؛ یعنی من قبلاً شما را (چه مرد و چه زن) از زیارت قبور نهی می کردم و اکثریت اهل تسنن اعتقاد دارند که حدیث اول، نسخ شده است. در طول تاریخ اسلام، تمام مذاهب و فرق اسلامی به زن، اجازه ورود به آرامگاه و شرکت در تشییع جنازه را می داده اند؛ مگر آرامگاه پیامبر صلی الله علیه و آله در منزل همسرش عایشه نبوده است؟ پس اگر آنها ورود زن به آرامگاه را حرام می دانند، چگونه همسر پیامبر در آرامگاه زندگی می کرده است؟ اینها برای این سؤال، جوابی ندارند و برای رهایی از این مشکلات، یک حدیث را قبول می کنند و صد حدیث دیگر در رد آن حدیث را قبول نمی کنند.

نظر اهل تسنن وهابیت درباره غدیر چیست و چگونه آن را تکذیب می کنند؟

متأسفانه نظر اهل تسنن و وهابیت، در این مسئله یکی است. اینها بعد از آن که مسئله خلافت را به آن شکل به انحراف کشاندند، سعی کردند احادیث مربوط به خلافت و ولایت امام علی علیه السلام را از بین ببرند و چون از لحاظ سندی نتوانستند، از لحاظ دلالتی این کار را کردند؛ یعنی گفتند که این احادیث، مربوط به دوستی و محبت علی علیه السلام است؛ در حالی که بسیاری از عالمان آنها -مثل غزالی در آخرین کتاب خود «سرّ العالمین» - معتقدند که اکثر کسانی که در سقیفه به امام علی علیه السلام خیانت کردند، در غدیر، با او بیعت کرده بودند و جالب این است که اکنون آنها می گویند که غزالی در آخر عمر خود، گمراه شده بود.

اگرچه احادیث مربوط به مسئله غدیر، به دوستی و محبت هم اشاره دارند، اما پیامبر صلی الله علیه و آله می خواسته به دو موضوع اشاره کند و آن دو، رهبری و محبت علی علیه السلام با هم بوده است؛ یعنی رهبری ای، ولایت علی علیه السلام یک رهبری خشک و پادگانی نیست؛ بلکه رهبری عاشقانه و همراه با محبت است و رنگ خدایی و دوستی دارد و به همین دلیل، بهترین واژه برای چنین رهبری ، ولایت است؛ چون جنبه عشق و دوستی در آن نهفته است؛ اما کلمات دیگری که در عربی برای رهبری وجود دارند، این مفهوم را در خود ندارند. اینها برای این که مسئله خلافت خلفا را زیر سؤال نبرند، حاضرند همه چیز را زیر سؤال ببرند.

در بعضی سایت ها نوشته اند که بسیاری از عالمان شیعه، وهابی شده اند؛ آیا این درست است؟

سایتی به نام «المستبصرین» وجود دارد که درباره کسانی است که از تسنن یا وهابیت، به تشیع راه یافته اند. در برابر این سایت، وهابی ها سایتی درست کرده اند به نام «المهتدین» که درباره شیعیانی است که وهابی شده اند. وقتی من به این سایت مراجعه کردم، با کمال تعجب دیدم که در آن، حتی یک نفر حقیقی معرفی نشده است؛ یعنی هیچ نشانی، ایمیل، عکس، تلفن و هیچ نشانی دیگری از این افراد وجود ندارد و وقتی من این مطلب را به مسئول این سایت گفتم، در جواب گفت: این افراد می ترسند که توسط شیعیان ترور شوند و حاضر نمی شوند مشخصاتشان در سایت گذاشته شود و تنها اسامی آنها در سایت گذاشته می شود! من گفتم: شما حداقل یک نفر را معرفی کنید که در رسانه ها حاضر شود و به سؤالات جواب دهد و دلایل خود را برای این کار بگوید؛ اما آنها گفتند که اگر ما این کار را بکنیم، شیعیان آنها را ترور خواهند کرد. من گفتم: اگر شیعه واقعاً تا این حد قدرت دارد، پس الان باید تمام دنیا را در اختیار داشته باشد.

شما در سخنانتان گفتید که دوران معاصر، دوران پایان و افول وهابیت است. این مسئله، با مسئله خطر وهابیت که عالمان شیعه بسیار بر روی آن تأکید می کنند، چگونه قابل جمع است؟

به نظر من، خطر اینها از لحاظ فکری نیست؛ بلکه به دلیل فتوای عالمان آنها مبنی بر تکفیر شیعه و عدم حرمت خون آنهاست. آنها شیعیان را در سراسر دنیا ترور می کنند. الان اگر یک آدم کش یا تروریست در این جا پیدا شود، همه ما احساس خطر می کنیم و از اینجا فرار می کنیم؛ چون یک آدم کش، یک جامعه را به هرج و مرج می کشاند. در واقع، خطر اینها، به دلیل قوت فکری آنها نیست؛ بلکه به دلیل وحشی گری آنهاست. من خود وهابی بوده ام و در کتاب خود نیز به این مسئله اشاره کردم که ما نباید وهابی را به عنوان دشمن ببینیم؛ بلکه باید به چشم انسان های بیمار، به آنها نگاه کنیم و آنها را درمان کنیم. ما باید از روش های جدید استفاده کنیم تا آنها را هدایت کنیم؛ همان طور که تعداد زیادی از آنها بر اثر همین حسن برخوردها، هدایت شدند. این فعالیت های تروریستی هم که از جانب آنها بر ضد شیعه در عراق و جاهای دیگر صورت می گیرد، به دلیل این است که آنها احساس نابودی می کنند. انسان در لحظات آخر زندگی و قبل از مرگ، یک تنفس عمیق می کشد که این، دلیل بر بازگشت به زندگی نیست. فعالیت های تروریستی وهابیت نیز تنفس عمیق آنها قبل از مرگشان است.

شما در زمانی که وهابی بودید و کتاب هایی را بر ضد شیعه می نوشتید، آیا استدلالی هم برای عقاید خود داشتید؟

بله و این طبیعی است. اکثر وهابیان، به دلیل جهل و نادانی، گمراه هستند و گمراهی آنها از روی لج بازی و دشمنی نیست. وقتی آنها حاضرند جان خود را برای یک مرده فدا کنند، حتماً برای خود استدلال دارند؛ اما چون قرآن را اشتباه فهمیده اند، استدلالاتشان هم اشتباه است. مشکل اساسی آنها هم همین است. وقتی تمام فضای خانواده، جامعه و رسانه های آنها تماماً وهابی است، فرد ناخودآگاه وهابی می شود و بعد برای اعتقادات خود، استدلالات غلطی پیدا می کند و سعی می کند قرآن را بر اساس عقاید غلط خود، تفسیر کند؛ یعنی وهابیت، ابتدا عقاید خود را شکل می دهد و بعد، قرآن را بر اساس آن عقاید، تفسیر می کند و هر آیه ای را که مخالف آن عقاید بیابد، آن را طوری تأویل می کند که مطابق با عقاید خود شود.

به نظر شما فرقه وهابیت، یک فرقه فکری و اعتقادی است یا یک فرقه سیاسی؟

وهابیت، در ابتدا یک فرقه فکری و اعتقادی بود؛ اما به تدریج، بازیچه دست آمریکا و انگلستان شد و تبدیل به یک فرقه سیاسی شد و آمریکا و انگلستان، از این فرقه، برای رسیدن به اهداف خود استفاده می کنند؛ زیرا اکثر وهابی ها، انسان های ساده ای هستند و تفکرات بدوی و ابتدایی دارند و مورد سوء استفاده دیگران، به ویژه قدرت ها قرار می گیرند.

اگر بخواهیم یک سنی یا یک وهابی را شیعه کنیم، اولین سؤالی که باید در ذهنش ایجاد کنیم، چیست؟

اولین سؤال، آخرین سخن پیامبر صلی الله علیه و آله است. پیامبر صلی الله علیه و اله به عنوان بزرگ ترین انسان، در بستر وداع با امت، آخرین و مهم ترین پیام را به بشریت داد و آن، این بود که پس از من، به قرآن و اهل بیتم تمسک بجویید. صدها و هزارها نفر، تنها به خاطر همین کلام پیامبر صلی الله علیه و آله شیعه شدند؛ چون این کلام پیامبر صلی الله علیه و آله تنها وصیت نیست؛ بلکه کلام وداع است. بنابراین، بهترین وسیله برای هدایت یک سنی یا وهابی، این است که حدیث پیامبر صلی الله علیه و اله را دوباره برایش بخوانیم. این حدیث (حدیث ثقلین)، دارای چند ویژگی است؛ اول این که آسان است. دوم این که قابل تأویل و تفسیر نیست و نمی توان آن را به گونه دیگری تفسیر کرد. سوم این که هر کس با هر اندازه از فهم و علم، معنای آن را می فهمد.

مهم ترین سؤالی که شما از علمای وهابی کردید و جواب نگرفتید، چه بود؟

وهابیت اعتقاد دارند که خوارج، کافرترین، مجرم ترین و ملعون ترین فرقه در طول تاریخ اسلام هستند. من از آنها این سؤال را می پرسم که فرق بین خوارج و وهابیت چیست؟ ما می گوییم که شما چرا خوارج را کثیف ترین فرقه مسلمانان می دانید و می گویید: چون آنها مسلمانان را می کشتند؛ ما سؤال می کنیم که در این مسئله، فرق شما با خوارج چیست و آنها برای این سؤال، جوابی ندارند.

آیا شما پس از شیعه شدنتان، سؤالی از عالمان شیعه داشته اید که جواب آن را نگرفته باشید یا از جواب آنها قانع نشده باشید؟

نه، چنان که قبل هم گفتم، من جواب تمام سؤالاتم را در کتاب های شیخ مفید (ره) که بیش از هزار سال پیش زندگی می کرد، پیدا کردم و او جواب این سؤالات را از خودش نداده، بلکه آنها را از قرآن، سنت پیامبر و روایات اهل بیت علیه السلام استخراج کرده است و در واقع، جواب های شیخ مفید، جواب های اهل بیت علیه السلام است.

چرا وهابی ها، بیشتر با شیعیان مخالفند تا دیگر فرق اسلامی؟

این مسئله، دو علت دارد؛ علت اول، دشمنی آنها با علی علیه السلام است. آنها با امام علی علیه السلام دشمن هستند و این دشمنی، باعث شده که نسبت به شیعیان او هم تنفر و دشمنی داشته باشند. علت دوم هم این است که از فرقه وهابیت، هیچ کس مسیحی، یهودی و یا حتی شافعی و حنبلی هم نمی شود؛ اما بسیاری از وهابیان، شیعه دوازده امامی می شوند. بنابراین، از نظر آنها، دشمن اصلی، تشیع است. البته در این مسئله، از یک نکته هم نباید غافل شد و آن، دسیسه های آمریکاست؛ به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و روی کار آمدن یک حکومت شیعی در ایران. در سال 1979م. تنها دو یا چهار کتاب در عربستان، بر ضد شیعه نوشته شده بود؛ اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تشکیل حکومتی که مذهب رسمی آن، جعفری است، آنها دیدند که اگر علیه شیعه فعالیت نکنند و کتاب ننویسند، عربستان هم شیعه خواهد شد و نجات خود را در حمله به شیعه دیدند. در واقع، آنها از شیعه می ترسند و دشمنی آنها با شیعه هم از روی ترس است؛ نه از روی قدرت.