در روايت صحيح رسيده: چون عبد نماز بجاى آورد، سپس به شكرانه سر بر زمين نهد، خداى تبارك و تعالى حجاب ميان بنده و فرشتگان را برمى‌دارد، سپس مى‌فرمايد:
اى فرشتگان من! بنده مرا بنگريد كه وظيفه‌اى را كه بر او قرار داده بودم ادا كرده و عهدى كه با او بسته بودم تمام نموده، سپس به شكرانه اين نعمت كه به او عنايت كرده‌ام به سجده افتاده است. فرشتگان من به نظر شما او را چه پاداشى نزد من است؟
فرشتگان مى‌گويند: پروردگار ما! پاداش او رحمت توست. سپس خداوند بزرگ مى‌فرمايد: پس از آن چه؟
عرضه مى‌دارند: كفايت مهماتش. مى‌فرمايد: پس از آن چه؟
امام مى‌فرمايد: چيزى از خير نمى‌ماند، مگر آن كه فرشتگان مى‌گويند و خداوند مى‌فرمايد: پس از آن چه؟
پس فرشتگان عرضه مى‌دارند: پروردگارا! ما ديگر چيزى نمى‌دانيم، خداوند مى‌فرمايد: به پاداش او، همان‌گونه كه او مرا سپاس گفت، من نيز او را سپاس گويم و رو به او كنم و وجه خود را به او بنمايانم!
منبع : پایگاه عرفان
