عقل طبيعى و خدادادى انسان، به تدريج، از طريق ديده‌ها و شنيده‌ها رو به كمال مى‌رود و به قول امير المؤمنين على، عليه السلام، انسان عقل مسموع پيدا مى‌كند. كودك رفته‌رفته بزرگ‌تر و فهميده‌تر، مى‌شود و بسيارى از برنامه‌هاى بچگانه را كم‌كم كنار مى‌گذارد و به طرف يك سلسله برنامه‌هاى مثبت سوق پيدا مى‌كند كه اين مربوط به عقل اوست.
اگر عقل انسان رشد كند، انسان را در زمره انبيا و ائمه طاهرين، عليهم السلام، قرار مى‌دهد؛ چراكه عقل انسان را به پيروى از انبيا و ائمه به عنوان رهبران واقعى بشر تشويق مى‌كند. در نتيجه، انسان سعى مى‌كند مانند ايشان زندگى كند: از حرام خدا گريزان بوده به حلال خدا عشق بورزد، قناعت پيشه كند، اخلاق نيكو داشته باشد و ...
وجود مبارك امام موسى بن جعفر، عليه السلام، درباره ارزش‌هاى فراوان عقل مسموع و كمال‌يافته مى‌فرمايند:
وقتى انسان از عقل كامل برخوردار شود، يكى از نتايج آن عقل كامل درخواست‌هاى بسيار شايسته از پروردگار عالم است.
اين‌گونه درخواست‌ها در قرآن مجيد، روايات و دعاها به وفور يافت مى‌شوند؛ ضمن اين‌كه وقتى انسان از خدا درخواستى مى‌كند، پروردگار بزرگ زمينه دستيابى انسان به آن خواسته را فراهم مى‌كند و جمله ذرات زمين و آسمان هماهنگ مى‌شوند تا انسان به آنچه خواسته برسد. ازاين رو، كليد همه قفل‌ها در اختيار انسان قرار مى‌گيرد. خداوند در قرآن مجيد مى‌فرمايد:
«و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها إلا هو».
وكليه خزائن غيب نزد خداست، و كسى جز خدا بر آن آگاه نيست.
پروردگار عالم، با توجه به رحمت و عنايت خاص الهى، مى‌تواند به خواهندگان و دعاكنندگان لطف كند و خواسته‌هاى آن‌ها را پاسخ گويد.
منبع : پایگاه عرفان
