بعضى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله سنگريزه‌اى در دهان مى‌گذاشتند و چون مى‌خواستند حرف بزنند فكر مى‌كردند، اگر آن حرف براى خدا و در راه خدا و لوجه اللّه بود، سنگريزه را در آورده و آن حرف الهى را مى‌زدند و سپس به خاموشى فرو مى‌رفتند و اگر پس از فكر مى‌يافتند كه آن حرف براى خدا نيست، سنگ ريزه را بيرون نمى‌آوردند و به خاموشى ادامه مى‌دادند.
منبع : پایگاه عرفان
