«وَ مَن جاوَزَ أربَعِين سَنَةً وَ لَم يَغلِب خَيرُهُ شَرَّه فَليَتَجَهَّز الَى النَّار»
اگر كسى از سن چهل سال رد شود، خوبى‌ها و بدى‌هايش را در ترازو بگذارند، خوبى‌ها بر بدى‌ها برترى نيابد، خود را آماده رفتن به جهنم كند.
هميشه سه مسأله را درباره عمر خود در نظر داشته باشيد، چون عمر از اعظم نعمت‌هاى خداست؛
اين كه اگر عمر در عبادت و خدمت به بندگان خدا هزينه شود، به تجارتى تبديل شده كه سود ابدى دارد. بعد اين كه اگر عمر دستخوش شهوات، هواى نفس و مخصوصاً رفيق بد شود- اين مخصوصاً طبق بيان خدا در قرآن است، چون جاذبه رفيق خيلى بيشتر از شهوت، شيطان و هواى نفس است، اين مطلب را تجربه نيز ثابت كرده است- به خسارت غيرقابل جبرانى تبديل مى‌شود. به عمرى كه دستخوش رفيق بد مى‌شود اشاره‌اى كنم كه در آيه بيست و هفت به بعد سوره فرقان است.
منبع : پایگاه عرفان
