شيخ محمد نهاوندى، يكى از علماى بزرگ كه انسان برجسته‌اى بود و در علم و عمل و تقوا مشهور بود، نقل كردند كه: ايشان گفته است كه من نسبت به هزينه كردن اين مال الهى در زندگى خودم، با آن همه زحمتى كه براى دين مى‌كشيدم، دچار مشكل باطنى بودم كه واقعا چقدر حقّ من است كه از اين مال مصرف كنم؟ با وجود آن دانش و زحمتى كه براى دين مى‌كشيد و بى‌كار نبود، به سختى زندگى مى‌كرده است.
مى‌فرمايد: در عالم رؤيا ديدم كه وارد حرم وجود مبارك حضرت رضا عليه‌السلام شدم، ديدم حرم داراى وضع و حال و روشنايى خاصى مى‌باشد. سؤال كردم: امروز در
حرم مطهر حضرت رضا عليه‌السلام خبر خاصى است؟ گفتند: بله. وجود مبارك امام
زمان عليه‌السلام بالاى سر حضرت رضا عليه‌السلام نشسته‌اند و مشغول خواندن زيارت حضرت رضا عليه‌السلام هستند.
گفت: من بالاى سر حضرت آمدم، مراقب بودم كه زيارت حضرت تمام شود تا به محضر مقدس ايشان شرفياب شوم و مطلبم را بپرسم. زيارت ايشان تمام شد، زانوى ادب به محضر مبارك امام زمان عليه‌السلام زدم و عرض كردم: من در ماه چقدر حق دارم از پولى كه مربوط به شما است و طبق آيه قرآن واجب است كه مردم بپردازند، هزينه زندگى خود كنم؟ اصلًا حق دارم يا نه؟ و اگر حق دارم، چه مقدار حق دارم؟
امام عليه السلام فرمودند: شما در هر ماه از مال مربوط به ما، اين مقدار حق شرعى شما است كه خرج كنيد و اضافه از آن ممنوع است. ولى من به خواب خود اعتماد نكردم. خواب خوبى بوده است، سؤال فقهى كردم، امام زمان عليه‌السلام نيز با كمال محبت جوابم را دادند، اما به ما گفته‌اند كه به خواب به عنوان دليل و حجت شرعى تكيه نكنيد.
به خواب خوب گفته‌اند تكيه نكنيد، چه رسد به خواب‌هايى كه اصل و ريشه‌اى ندارد. چند روزى گذشت، روزى در عالم بيدارى وارد حرم مبارك حضرت رضا عليه‌السلام شدم، حرم حال و هواى خاصى داشت، بدون توجه به آن خواب، سؤال كردم چه خبر است؟ گفتند: آيت الله العظمى بروجردى به مشهد مشرف شده‌اند و بالاى سر حضرت عليه‌السلام مشغول زيارت هستند. خيلى خوشحال شدم. با اين كه خودم فقيه و عالم بودم و براى دين زحمت مى‌كشيدم، ولى گفتم: براى اين كه خيالم صد در صد از اين پول راحت شود كه در قيامت گرفتار نشوم، بروم بپرسم.
چون اگر كسى نپردازد و اگر كسى به ناحق بگيرد و اگر به ناحق بخورد، فرداى قيامت جواب خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله و همه سادات و زحمت كشندگان در راه دين را بايد بدهد، چون حقّ مشاعى و مشترك است.
لذا مرحوم آيت الله العظمى خويى مى‌گفتند: كسانى كه خمس نمى‌دهند، ولى زمان سفر حج نزد روحانى مى‌روند و فقط خمس مخارج سفر حج خود را مى‌دهند و با آن پول خمس داده به حج مى‌روند، حج آنان باطل است.
مى‌فرمودند: اين پول مشاع است و تمام خمس مال بايد حساب شود. عده‌اى ديگر از فقها نيز همين طور هستند، آنها نيز حج بدون خمس را قبول ندارند و مى‌گويند:
اين مال حق خدا، پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله تمام سادات و همه خدمت گزاران واقعى به دين است. بايد انسان حقوق ديگران را بپردازد. اگر كسى خمس مال خود را نپردازد، اموال او حرام مخلوط به حلال است و با آن نمى‌تواند نماز بخواند و به حج برود.
بالاى سر حضرت رضا عليه‌السلام نشستم، چهره ملكوتى آيت الله العظمى بروجردى را تماشا كردم و لذت مى‌بردم، چون
«النظر الى وجه العالم عباده»
نگاه كردن به چهره عالم ربانى، واجد شرايط و خدمتگزار، عبادت است. چون او با ارزش است و چنانچه در روايات به ما ياد داده‌اند، توهين كردن به عالم واجد شرايط، توهين به پروردگار است. نگاه كردن به قرآن، كعبه، درب خانه عالم ربانى و به صورت پدر و مادر نيز عبادت است.
كسانى كه آيت الله العظمى بروجردى را ديده بودند، ايشان در آن زمان، با اين كه هشتاد و هشت ساله بود، اما ذكر ركوع و سجود را سه تا هفت بار تكرار مى‌كردند. نماز عجيبى داشتند. كسانى كه ايشان را زيارت كرده بودند مى‌ديدند كه سيماى ايشان غرق در روشنايى، نور و ضياى الهى بود و اگر در يك كلمه بخواهيم ايشان را توصيف كنيم، او مرد خدا بود. خودشان مى‌فرمودند: در تمام دوره عمر شريف خود، از خدا جدا زندگى نكردند.
گفت: زيارت خواندن آيت الله العظمى بروجردى تمام شد، دقت كردم، ديدم جايى كه نشسته است و دارد زيارت مى‌خواند، همان جايى است كه در عالم رؤيا ديدم امام زمان عليه‌السلام نشسته بود و زيارت مى‌خواند.
آمدم و سلام كردم. مرحوم آيت الله العظمى بروجردى «1» مرا مى‌شناختند.
ايشان فرمودند: شما در ماه اين مقدار از مال خدا و پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله- خمس- را مى‌توانيد هزينه زندگى خود كنيد و اين مقدار حق شرعى شما است. مانند همان جملات و پولى كه امام زمان عليه‌السلام فرموده بودند، آيت الله العظمى بروجردى نيز به من فرمود.
يك گنج، گنج مادى است كه خمس دارد و يك گنج نيز گنج معنوى است كه ارزش گنج معنوى با گنج مادى قابل مقايسه نيست. گنج مادى در خرابه، بيابان، كوير و زير خانه‌هاى قديمى پيدا مى‌شود، ولى جاى گنج معنوى نزد پروردگار است.
منبع: صبر از ديدگاه اسلام
منبع : پایگاه عرفان
