استاد انصاریان: مؤمن گاهی می لغزد ولی حق مردم را پایمال نمی کند

قم – دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی، ایمان، اخلاق و مطیع بودن در برابر خداوند را از نشانه های مؤمن بودن عنوان کرد و گفت: مؤمن بخیل، حسود، بدبین و ظالم نیست و ممکن است، نسبت به خودش بلغزد، ولی مال ملت را غارت نمی کند، جلوی مردم را در زندگیشان سد نمی کند و مردم را در گرفتاری قرار نمی دهد؛ حق مردم را پایمال نمی کند، با مردم نزاع نمی کند، داد سر کسی نمی کشد.

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد انصاریان در سخنرانی خود در مسجد حضرت امیر(ع) تهران، اظهار کرد: از زمانی که انسان آفریده شده تاکنون که تاریخ زمانی آن را کسی نمی داند، آنچه مهم هست این است که انسان به یک سلسله حقایق آگاه و بینا شود و براساس آن، آگاهی و بینایی زندگی را شکل دهد. چون همه وجود انسان، حرکات، اعمال، افکار و عقایدش می باشد. من هر فکری که نسبت به خودم یا نسبت به جای خودم که این دنیاست، داشته باشم بر اساس همان فکر، زندگی را شکل می دهم. این یک حقیقت ثابت شده ای است.

وی ادامه داد: یکی از هدف های بسیار مهم انبیاء تصحیح اندیشه انسان بوده که اندیشه را از مسیر انحرافی و اشتباه به مسیر درست و صحیح برگردانند. لذا می بینید در آیات قرآن انبیاء الهی وقتی در برابر مردم در مضیقه روحی قرار می گرفتند، می گفتند: «و أَنتُمْ تَجْهَلُونَ»، شما بی خردانه و جاهلانه زندگی می کنید. ما می خواهیم این اندیشه جاهلانه شما را به اندیشه ملکوتی، الهی و عرشی برگردانیم که خودتان و جهانی که در آن زندگی می کنید را درست ببینید. آیاتی در این زمینه داریم که بسیار زیباست «وَ ما خَلَقْنَا اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاّ بِالْحَقِّ»؛ من کل آسمان ها و زمین و هر چه موجود بین این دو است را جز درست، صحیح، هدفدار و مثبت خلق نکردم. انبیاء می خواستند، اندیشه را تصحیح کنند که مردم همه آفرینش را حق ببینند، مردم وقتی همه آفرینش را حق ببینند، حق گرا می شوند. وقتی می بینند هیچ باطلی در هیچ گوشه جهان وجود ندارد، دیگر نمی توانند به خودشان بقبولانند که باطل گرا باشند، می گویند هیچ چیزی باطل نیست.

استاد انصاریان با بیان اینکه انبیاء فرستاده شدند تا اندیشه باطل گرایی انسان را به حق گرایی جهت دهند، تصریح کرد: علم، دانش و دلیلی داریم که این حرف ها را رد کند و بگوید، به این دلیل آسمان ها و زمین مبنای خلقتشان بر باطل است و هر چه هست بر باطل است. دلیل و علمی که این مسئله را ثابت کند، نداریم. لذا وقتی دلیلی وجود ندارد تا ثابت کنند، پس همه چیز حق است.

وی گفت: در این گیر و دار و غوغای زندگی، عده ای تصحیح اندیشه خود را به وسیله نبوت، امامت و رهبری الهی قبول کردند، دیدند انبیاء، قرآن و ائمه(ع) درست می گویند. اندیشه آنان که پاک شد، براساس آن اندیشه پاک، وارد عمل، حرکت، رفتار، کسب، ازدواج و اخلاق می شوند، آن وقت خداوند متعال برای آنان یک شناسنامه صادر می کند، اسم او را در آن شناسنامه خلقت می نویسد؛ "مؤمن"

و سپس در کتاب های آسمانی و زبان انبیاء و قرآن و ائمه طاهرین(ع)، تجلیل شایسته ای از مؤمن می کند.  

استاد انصاریان در پاسخ به اینکه منظور خداوند کدام مؤمن و با چه ظرفیتی است؟ گفت: مؤمن سلمان، ابوذر، مقداد، حبیب بن مظاهر، زکریا، یک کارگر، رفتگر، پاسبان، روحانی و کاسب است؛ به طور کلی کسی است که خدا را باور دارد. حال این باور را یا از طریق تحصیل به دست آورده یا از طریق تحقیق و تماشای عالم. برخی عالم را تماشا کردند و گفتند این خانه، صاحبخانه دارد. همین مقدار عقیده به خدا برای توده مردم بس است. یکی هم ایمانش مثل امیرالمؤمنین(ع) است، می گوید جهان را می بینم. یکی هم مثل این مؤمن هست، می گوید من نگاه نمی کنم که این خانه صاحبخانه دارد، من برعکس مردم به خانه نگاه می کنم و می گویم صاحبخانه دلیل این خانه است. نمی گویم  این خانه دلیل بر صاحبخانه است. دلیل امیرالمؤمنین(ع) دلیل صدیقین است، یعنی می گوید، من نمی گویم وجود درخت، وجود حیوانات، وجود آسمان و زمین دلیل بر خداست من می گویم چون خدا هست اینها هم هستند، این هم یک ایمان است. به طور کلی ایمان من و شما، هر دو قبول و هر یک نشانه مؤمن بودن است.

وی نشانه دوم مؤمن را اخلاق نیکوی او دانست و اظهار کرد: مؤمن بخیل نیست، حسود نیست، بدبین نیست، ظالم نیست. ممکن است، نسبت به خودش بلغزد، بیرون به یک نامحرمی نگاه کند و بایستد روی این نگاه، ولی مال ملت را غارت نمی کند و ارث برادر و خواهر را نمی خورد. اگر از مردم وام بگیرد، برمی گرداند، جلوی مردم را در زندگیشان سد نمی کند، و مردم را در گرفتاری قرار نمی دهد. مؤمن اخلاقاً انسان نرمی است، به مردم ظلم نمی کند، حق مردم را پایمال نمی کند، با مردم نزاع نمی کند، داد سر کسی نمی کشد.

استاد انصاریان نشانه سوم مؤمن را مطیع بودن او در برابر خدا عنوان کرد و گفت: به نظر من ما نشانه های مؤمن بودن را دار هستیم، ما تنها چیزی که از انبیا،، ائمه(ع) و اولیاء ویژه اضافه داریم که آنها نداشتند و نتوانستند به دست بیاورند، گناه است. ما از آنها در این زمینه سر هستیم، ولی با همین داشته هایمان و با توجه به این سه نشانه، گاهی لغزش هم داریم.

وی ادامه داد: ما عادت کردیم خیلی از چیزهای مثبت را می گوییم، بد است. مثلاً اگر هزار نفر را در عروسی دخترمان دعوت نکنیم، می گوییم بد است. اگر هتل نگیریم برای عروسی دختر و پسرمان، می گوییم بد است. اگر لیست غذا را نفری دویست تومان کمتر بگیریم، می گوییم بد است. اگر لباس نامزدی دخترمان را از آن فروشگاه نخریم، در چشم زن هایی که ما را می شناسند، بد است. بد یعنی چه؟ چه کسی مارک خوب و بد را مشخص کرده؟! پیراهن امیرالمؤمنین(ع) که در نماز جمعه به مردم نشان داد، بد نبود؟ بسیاری از خوبی ها که خدا می گوید، خوب است، ما بد می دانیم و این ضدیت با پروردگار است. زندگی عادی را بد ندانیم، لباس معمولی را بد ندانیم، ماشین معمولی را بد ندانیم، سفره معمولی را بد ندانیم، اینها همه اخلاق انبیاء بوده است. با این گونه مسایل خود و دیگران را ارزیابی نکنید، بگذارید خدا شما را ارزیابی کند.

مؤمن در قیامت به خدا پناه می برد و می گوید: خدایا پناهگاه من، تو هستی. خدا هم پناهندگی اش را قبول می کند و می گوید: تو در پناه من باش.

استاد انصاریان در پاسخ به اینکه چرا به مؤمن می گویند، مؤمن، گفت: چون به پروردگار پناهنده شده، خدا هم پناهندگی او را قبول کرده و گفته در پناه خودم بیا، جان، مال، زن و فرزندانت را حفظ می کنم. اما همین خدا گاهی عاشق شهادت بچه توست و شهادت را نصیبش می کند. این هم به نوعی حفظ پروردگار است، آن هم حفظ ابدی. پیغمبر(ص) می فرماید: مؤمن روز قیامت که می شود و جهنم را می بیند، می گوید: پروردگارا از این عذاب هفت طبقه به تو پناه می آورم، خدا می گوید: هم پناه و هم امان به تو دادم تا در محشر هستی خیالت از جهنم راحت باشد، من تو را جهنم نخواهم برد. بنابراین با مقدماتی که شنیدید، یک طایفه در کره زمین ماندند از زمان آدم(ع) تاکنون که پیش خدا ارزش دارند، پناهگاه دارند، نجات از عذاب دارند، فکر درست دارند، عمل و اخلاق و رفتار درست دارند، نام آنان مؤمنین است.

انتهای پیام /