«شيخ مفيد» به اسنادش از ابو جعفر طايى واعظ و او از وهب بن مُنَبَّه نقل مى‌كند:
جملاتى در زبور داود خواندم، قسمتى از آن را از ياد بردم و جملاتى از آن را به ياد دارم، آنچه به ياد دارم اين است: هركس به من وارد شود در حالى كه علاقه‌مند به من است او را به بهشت مى‌برم، اى داود! كلامم را بشنو كه حق است كسى كه بر من وارد شود و از گناهانى كه كرده خجالت زده است او را ببخشم و گناهانش را از ياد محافظانش ببرم.
اى داود! از من بشنو كه قول من حق است، هركس با يك خوبى بر من وارد گردد، او را به بهشت مى‌برم، داود گفت: اين خوبى و حسنه چيست؟ فرمود: گره‌اى از كار بنده مسلمانى گشوده باشد، داود گفت: پروردگار من به همين عنايات تو است كه هركس تو را شناخت سزاوار نيست اميدش از تو قطع گردد!!
منبع : پایگاه عرفان
