استاد انصاریان: زمین نعمت‌الله است، نسبت به این نعمت ادب داشته باشیم

قم - دارالعرفان/  محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: این زمین نعمت‌الله است، پس نسبت به این نعمت ادب داشته باشیم؛ روی این بسترِ نعمت، بی‌شکر و بی‌سپاس، بی‌نماز، بی‌عبادت، بی خدمت به خلق راه نروید و دروغ نگویید، تهمت نزنید، غیبت و چشم‌چرانی نکنید.

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد امیر(ع) تهران، اظهار کرد: دقت در کتاب شریف «نهج‌البلاغه، مستدرک نهج‌البلاغه، بحارالأنوار و برخی از کتب دیگر که برگرفته از سخنان، نامه ها و روایت های حضرت علی(ع) است، نشان می‌دهد که علم امیرالمؤمنین(ع) از مکتب، مدرسه و معلمان بشری گرفته نشده است؛ چون اگر این علم از معلمان بشری یا مدارس گرفته می‌شد، آن معلم‌ها و مدارس، این دریای بی‌نهایت علم را به نام خودشان ثبت می‌کردند و از این موضوع ساکت نمی‌ماندند و اعلام می کردند این علم ماست و علی ‌بن ‌ابی‌طالب(ع) از ما گرفته است.

وی ادامه داد: کاملاً ثابت است که این علم از وجود مقدس پیغمبر(ص) اسلام گرفته شده و پیغمبر هم که روشن و ثابت است علم را از پروردگار مهربان عالم گرفته است. وقتی برای ما مثل خورشیدِ روز، روشن باشد که علمْ، علم ملکوتی و آسمانی است، ما در برابر این علم یک وظیفه و مسئولیت پیدا می‌کنیم که از این دانش و از این علم پیروی کنیم. با توجه به اینکه این‌گونه علم که بشری نیست، آسمانی، ملکوتی، عرشی و به تعبیر پیغمبر عظیم‌الشأنِ اسلام(ص)، نور و روشنایی است و کار این نور هم این است که جادهٔ درست و مقصد و منتهی را نشان دهد، هیچ علم دیگری از علوم زمینیان هم نه راهنمای به راه درست است و نه نشان‌دهندهٔ مقصد است.

استاد انصاریان با بیان اینکه خدا نمونه‌هایی از دعاهای انبیاء را در قرآن نقل می‌کند که برای انسان واقعاً شگفت‌آور است و شگفتی‌ آن هم برای قدرت پروردگار است، گفت: در سوره مبارکه مریم می خوانید که در زمان حضرت زکریا(ع) یک دختر چهارده-پانزده‌ساله که حتی مراجعهٔ ازدواج به او نشده بود، حامله می شود و حمل او هم از پیغمبران اولواالعزم پروردگار است؛ عیسی(ع) به‌ دنیا آمد و این کار خداوند قدیر، دانا، با اراده، با علم، با حکمت و وجود مقدسی است که قدرت او بی‌نهایت است و با یک نظر به ‌وسیلهٔ روح‌القدس - که مأمور پروردگار و جزء مدبرات امر است – مریم، مسیح را با یک نظر، با یک نگاه، با یک دَم، حامله می‌شود.

وی تصریح کرد: در سورهٔ ذاریات سه‌ آیه را پشت سر هم می‌بینید که پروردگار عالم می‌فرماید: «و فی الارض آیات للمؤقنین»، در همین زمینی که ساده نگاهش می‌کنید، نشانه‌هایی بر قدرت، ربوبیت، رحمت و عنایت پروردگار است. یکی از نشانه‌های قدرت خدا این است که زمین را مسطّح خلق نکرده و شیار، دره، تپه و پَستی و بلندی دارد؛ اگر مسطّح بود، باران روی زمین می‌ریخت و چون باران جا نداشت که رد شود و به دریاها برود و ذخیره شود، روی زمین می‌ماند و کم‌کم رنگ عوض می‌کرد، مخصوصاً در محل‌هایی که خاک بود، به مرور متعفن می‌شد و حشرات مسموم تولید می‌گردید و نسلی برای گیاهان و حیوانات و نباتات نمی‌ماند. این یک نشانهٔ قدرت خداست که وقتی زمین را خلق می‌کند، می‌داند باید زمین شیارهای مختلف داشته باشد و جای ردشدن آب وجود داشته باشد.

استاد انصاریان به نشانه دیگری از قدرت خداوند روی زمین اشاره کرد و افزود: نشانهٔ دیگر قدرت خداوند در زمین مستعدبودن خاک برای پرورش گیاه است؛ اگر خاک استعداد نداشت، یک علف سبز نمی‌شد، یک‌ نبات سر بیرون نمی‌آورد و یک نهال به‌وجود نمی‌آمد؛ اگر بخواهیم نشانه‌های قدرت، ربوبیت و رحمت خدا را در زمین بنویسیم، معلوم نیست چندمیلیون کتاب باید نوشته شود؛ اما هفت‌ میلیارد جمعیت روی زمین راه می‌روند، باغ‌ها، رودها، جوی‌ها، رودخانه‌ها و پَستی‌ها و بلندی‌ها را می‌بینند و هیچ نگاهی به پروردگار نمی‌کنند؛ این جنس انسان، یک نمک‌خورهای بسیار نمکدان‌شکن هستند! اما حیوانات این‌طور نیستند و ما در روایاتمان دربارهٔ حیوانات مسائل عجیبی داریم؛ حیوانات تسبیح، حمد و نماز دارند. پروردگار عالم می‌فرماید: «قد علم کل صلاته و تسبیحه»، هم تسبیح می‌گویند و هم می‌فهمند که دارند تسبیح می‌گویند؛ هم نماز دارند و هم می‌فهمند که نماز دارند؛ یعنی مجموعهٔ حیوانات «و ما فی الارض و ما فی السماء» به پروردگار توجه دارند، یعنی نمک‌ساز را لحظه‌ای از او غفلت ندارند؛ ولی جنس انسان بدنهٔ اعظمش نمک را می‌خورد، نمکدان هم می‌شکند و خانهٔ نمک‌ساز را هم تخریب می‌کند که حیات وجودی خودش است، آتش‌افروزی در دنیا و در قیامت برای خودش می‌کند، یکبار هم به پروردگار عالم نگاه نمی‌کند که چه‌کسی بوده و چه‌‌کار کرده است!؟

وی درباره وجود قدرت پروردگار در آفرینش انسان گفت: خداوند می فرماید: «و من فی انفسکم؛ به خودتان هم نگاهی کنید» دندان، دهان، آروارهٔ متحرک، عصب، غضروف، حلق، مری، معده، رودهٔ بزرگ و کوچک، دستگاه تنفس، کلیه، مثانه، محل خروج فضولات غذا و کاربرد مهم هر یک از این اعضا، نشانه قدرت خداوند است؛ در قرآن عناصر، نباتات، معادن، حشرات، حیوانات، سبزیجات و باغ‌ها و نام چند میوه را می‌برد و مطلب را با آیه یا آیاتی مبنی بر اینکه رحمت، قدرت، اراده و محبت پروردگار خود را ببینید، تمام می‌کند.

وی ادامه داد: این زمین نعمت‌الله است، پس نسبت به این نعمت ادب داشته باشیم! روی این بسترِ نعمت، رختخواب زنا نیندازید! سفرهٔ عرق و شراب نیندازید! روی این بسترِ نعمت، بی‌شکر و بی‌سپاس، بی‌نماز، بی‌عبادت، بی خدمت به خلق راه نروید! روی این بسترِ نعمت دروغ نگویید، تهمت نزنید، غیبت و چشم‌چرانی نکنید؛ انسان باید نسبت به همه اینها دقت داشته باشد و با فهم و شعور برخورد کند.

استاد انصاریان در بخش دیگری از سخنان خود به استجابت دعای انسان های پاک اشاره و تصریح کرد: دعای پاکان مستجاب است و ما هم اگر پاک شویم، دعایمان مستجاب می شود؛ ما هم اگر زبانمان، چشممان، گوشمان، دستمان، شکممان و حالاتمان پاک شود، یقیناً دعایمان مستجاب است.

وی درخصوص استجابت دعای انسان های پاک، نمونه ای را بیان کرد و گفت: زکریای پاک، می‌بیند که مریم چهارده-پانزده‌ساله بدون اینکه شوهر داشته باشد، حامله شد؛ می‌بیند که قدرتْ قدرت خداست، پس می‌گوید من هم به این قدرت و رحمت متوسل شوم لذا از زبان خودش در اول سورهٔ مریم بیان می‌کند: «و اشتعل الرأس شیبا»، خدایا! من یک موی سیاه برایم نمانده، «و وهن العظم»، پوکی استخوان گرفته‌ام. «و امرأتی عاقرا»، خدایا! خانم من هم به کل نازاست؛ چون یک زن هشتادساله دیگر رحم آماده برای حاملگی ندارد! با توجه به وضع خودش و خانمش، بالاخره دست گدایی را به‌طرف پروردگار دراز می‌کند، «رب»، یعنی ای قدرت ربوبیِ هستی، ای مالک، ای مدبّر، ای آن که هرچه اراده کنی، تحقق پیدا می‌کند! «هب لی من لدنک یرثنی و یرث من آل یعقوب»، خدایا یک اولاد به من بده که از من و آل یعقوب ارث مادی و معنوی ببرد، این دعا، وقتی مستجاب شد که تمام اسباب و علل مادی برای بچه‌دارشدن تعطیل است؛ یعنی تنها یک وجود مقدس است که می‌تواند به این پیرمردِ نزدیک نودساله و زن 85 ساله فرزند دهد. دعای زکریا مستجاب شد و پروردگار عالم «و وهبنا له یحیی»، فرزندی به نام یحیی به او عنایت کرد. پروردگار می‌فرماید: قبل از این اسم تا زمان آدم، هیچ بچه‌ای سابقهٔ این اسم را نداشته است.  

استاد انصاریان به سه جمله از متن «نهج‌البلاغه» که بسیار مهم است، اشاره و تصریح کرد: امیرالمؤمنین(ع) در ابتدای این سه جمله دعا کرده و می‌دانیم که یک سلسله دعاها و نفرین‌ها در این عالم مستجاب است و از طرف پروردگار عالم برگردانده نمی‌شود. دعا درخواست است و اگر انبیای الهی، اولیای الهی و ائمه طاهرین(ع) از پروردگار عالم درخواست داشته باشند، هیچ ملاکی برای ردّ درخواست و دعای آنها نخواهد بود؛ ما روایات زیادی داریم که ائمهٔ ما و انبیای خدا برای حل مشکلات مردم که کلید مادّی نداشته، دعا کرده‌اند و دعا کاملاً مستجاب شده و خداوند متعال دعای انبیاء و اولیائش را قبول کرده است.

 استاد انصاریان در پاسخ به اینکه آیا دعای حضرت علی(ع) مستجاب می شود؟ گفت: «رحم الله امرأ سمع حکماً فوعی و دعی الی رشاد فدنی و اخذ بحجزة هاد فنجی»، امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: از پروردگار طلب رحمت می‌کنم برای انسانی که سخنان حکیمانه را که وحی، کلام انبیاء و ائمه است، بشنود و در وجود خودش نگه دارد، یادش نرود و به آن عمل کند و به دیگران هم برساند. خدا رحمت کند آن که سخنان حکیمانهٔ استوار را بشنود و نگه دارد، عمل کند و به دیگران برساند؛ و خدا رحمت کند کسی را که یک‌نفر هدایت‌کننده او را دعوت کند که در راه مستقیم الهی قرار بگیرد و او به راه نزدیک شود و در آن راه قرار بگیرد؛ و خدا رحمت کند کسی که دست به دامن یک ولیّ، یک معصوم، یک نبی، یک امام بزند و از طریق توسل به ایمان، اخلاق، رفتار و دعوت او به نجات برسد.

انتهای پیام/