اگر ما از خيلى رشته‌ها عقب مانده‌ايم، به خاطر اين است كه در اين باور مشكل داريم. كسانى كه افطارى مى‌دهند، روزه مى‌گيرند، نماز مى‌خوانند، عمره مى‌روند، در كارهاى خير سرمايه گذارى مى‌كنند، اما از نظر قرآن، نه روايت، چقدر خمس بدهكار مى‌شود، چون خمس و زكات دو حقيقت قرآنى هستند، اما نه كارى به سهم امام دارد و نه به مرجع تقليد و روايات. اين است كه مى‌گويم: ما در اين باور مشكل داريم. چون هنوز آيه سوره انفال در مورد خمس را نتوانسته باور كند. دل‌هاى اكثر ما بيمار است. تا كنون عقل را در كنار قرآن به كار نگرفته‌ايم كه به پروردگار اعتماد كنيم.
خدا در قرآن مجيد مى‌فرمايد:
«إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ»
حبيب من! تو مى‌ميرى و امت تو نيز مى‌ميرند. پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز اعلام كرده است كه اكثر امت من، بين شصت تا هفتاد سال مى‌ميرند. ولى ميلياردها پول و ملك و املاك روى هم انبار كرده، اما هنوز باور نكرده كه خدا مى‌گويد: مى‌ميرى.
تمام درد ما بر سر همين باور نكردن است، چرا؟ چون عقل به كار گرفته نشده است.
آن وقت در مورد پيغمبر عزيز صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ»
در كمال آرامش و باور است و براساس باور خود دارد زندگى مى‌كند. ما نيز براساس كم باورى داريم زندگى مى‌كنيم، لذا نماز كه مى‌خوانم، اگر عمق نمازم را بشكافند، براى خدا نيست، چون آن هم بر روى باور نيست بلكه مى‌گويم: نكند قيامت و جهنمى باشد و ما را درآن بيندازند؟ ما نماز را بخوانيم كه اگر قيامت بود، ما را به جهنم نبرند. پس آن نماز نيز براى خدا نيست، بلكه بدن ما از آتش نگران است و نماز مى‌خوانيم كه بدن را حفظ كنيم و الا نمازى كه نمازخوان‌ها مى‌خواندند كجا و نماز ما كجا؟
منبع : پایگاه عرفان
