دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، زنان را به زمین کشت تعبیر کرد و گفت: بر مرد واجب است مادر نیک برای فرزندان خود انتخاب کند و ازدواج ارزش ها با ارزش ها باشد نه اینکه ملاک ازدواج را چهره و بدن قرار دهید.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیهٔ بنی‌الزهرا، اظهار داشت: تعبیرات قرآن از جنس زن در تمام فرهنگ‌های جهان، تعبیرات بی‌سابقه‌ای است. یکی از تعبیرات کتاب خدا تعبیر خاصی است، تلویحاً در این تعبیر، همسر زن، شوهر زن در اسلام و در قرآن به‌عنوان کشاورز شناخته شده و وجود زن هم به‌عنوان حَرْث، در سورهٔ مبارکه بقره و به‌معنای زمین کشت است؛ هیچ فرهنگی هم این تعبیر را دربارهٔ مرد و زن ندارد.
بر مرد واجب است مادر نیک برای فرزندان خود انتخاب کند
وی ادامه داد: یکی از جالب‌ترین روایات مربوط به زن و شوهر این روایت است که پیغمبر(ص) می‌فرمایند: مردی که می‌خواهد ازدواج کند، لازم است و ضرورت دارد که مادر نیک برای فرزندان خود انتخاب کند؛ یعنی رسول خدا اجازه نداده‌اند که یک جوان، یک مرد، میدانی و فلّه‌ای و بدون رعایت یک سلسله مسائلی زن انتخاب کند.
ازدواج پیامبر(ص) و حضرت خدیجه(س)
استاد انصاریان به انتخاب همسر توسط پیامبر(ص) اشاره و تصریح کرد: خدیجهٔ کبری کارگری داشت که در یکی از سفرهای شام با پیغمبر، که آن‌وقت 24-25 سالشان بود، همسفر بود. وقتی از سفر برگشت، خدیجهٔ کبری به کارگرش گفت به‌طورکامل این همسفری‌ات را برای من تعریف کن. ایشان هم با صدق، با راستی و بدون افراط و تفریط گفت: این جوانی که با ما همسفر بود، معدن ارزش‌هاست.
وی افزود: پیغمبر اکرم(ص) هم از عموی بزرگوارشان و از سایر افراد خانواده‌شان ویژگی‌ها و اوصاف خدیجهٔ کبری را شنیده بودند. البته خدیجه کبری چندین سال از رسول خدا بزرگ‌تر بود، اما هرگز قبل از پیغمبر با احدی ازدواج نکرده بودند؛ اینکه نوشته‌اند دو بار ازدواج کرد و طلاق گرفت، ساخت دروغگویان قرن سوم به بعدِ غیرشیعه است. کتاب‌های قبل از قرن سوم، خدیجهٔ کبری را اینگونه معرفی نکرده‌اند که شوهر کرده بوده و این یک دروغ مسلم و دروغ قطعی است. خدیجهٔ کبری به ابوطالب پیشنهاد داد که اگر برادرزاده‌ات قصد ازدواج دارد، من حاضر هستم با او ازدواج کنم. رسول خدا هم از ارزش‌های او خبر داشت و می‌دانست که این خانم در بین مکه‌ای‌های بت‌پرست یکبار هم به بت نگاه نکرده و اهل توحید، ادب، کرامت، اصالت و شرافت است.
زنان شما به نفع شما زمین کشت شما هستند
استاد انصاریان به معرفی شخصیت خدیجهٔ کبری(س) و سایر زنان با استناد به آیات قرآن پرداخت و گفت: قرآن می فرماید: زنان شما به نفع شما زمین کشت شما هستند. دربارهٔ مریم در سورهٔ آل‌عمران می‌خوانیم: «انبتها نباتاً حسنا»، مریم یک روییدنی نیکی بود، چون سرزمینش بسیار پاک بود. اگر این زمین کِشت به‌نام خدیجه از همهٔ ارزش‌های معنوی و انسانی در حدّ خودش برخوردار نبود، فاطمهٔ زهرا(س) به‌وجود نمی‌آمد و خدا یک دختر معمولی از طریق خدیجه برای پیغمبر(ص) می‌رویاند؛ اما این را دیگر روان‌شناسان زمان ما ثابت کرده‌اند که ویژگی‌ها و اوصاف مادران، راه انتقال به فرزندان را دارد.
جایگاه و منزلت حضرت خدیجه متفاوت از زنان عالم است
استاد انصاریان با بیان اینکه «اول من دخل من النساء الجنة الخدیجه»، اولین زنی که خدا در قیامت اجازه می‌دهد به بهشت وارد شود، خدیجه است، خاطرنشان کرد: مشخص می‌شود که حدّ خدیجه از زنان عالم یک حدّ جدایی است. یک خانمی که در تسلیم به اسلام دو ثانیه هم درنگ نکرد. وقتی پیغمبر(ص) از غار حرا برگشت و دَر زد، تازه یک‌ساعت بود که به رسالت مبعوث شده بود، خدیجهٔ کبری دَر را باز کرد و دید که قیافه یک قیافهٔ دیگر و حال دیگری است، نپرسید چه شده و فقط به پیغمبر اکرم(ص) عرض کرد که تا وارد خانه نشده‌اید، من را با دینی که خدا به شما اعلام کرده، آشنا کنید و بعد وارد خانه شوید؛ یعنی یک ثانیه هم درنگ نکرد.
وی افزود: ارزش‌هایی که در وجود خدیجه بود، حقش بود که خدا شجرهٔ طیبه‌ای مثل فاطمهٔ زهرا را از سرزمین وجود او برویاند و در یک کلمه، خدیجه مادربزرگ یازده امام است و مریم مادر یک پیغمبر است؛ یعنی چه سرمایهٔ عظیمی از وجود این زن در دنیا ظهور کرده است.
استاد انصاریان به سرمایه عظیمی که از وجود خدیجه در این دنیا ظهور کرده اشاره و اظهار کرد: خداوند می‌فرماید: «والبلد الطیب لا یخرج نباته الا باذنه»، زمین پاک هیچ‌چیزی را نمی‌رویاند، مگر تحت نظر من و توفیق من و نگاه من؛ یعنی اینگونه نیست که این دختر را رحم خدیجهٔ کبری پرورش داد، بلکه خدا می‌گوید: نطفهٔ این دختر را کشاورزی مثل پیغمبر(ص) در این سرزمین قرار داد و من زهرا را ساخته‌ام، چون زمین پاک بود. آن درختی که سرشت آلوده‌ای دارد، ببری و در بهشت هم بکاری، از آب چشمهٔ سلسبیل هم آبش بدهی، جبرئیل هم باغبانی کند، در آخر هندوانهٔ ابوجهل می‌دهد که از تلخی کسی نمی‌تواند بخورد. «وَاَلْبَلَدُ اَلطَّیبُ یخْرُجُ نَبٰاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَاَلَّذِی خَبُثَ» ﴿الأعراف، 58﴾، اما سرزمینی که ناپاک و آلوده است، «لاٰ یخْرُجُ إِلاّٰ نَکداً»، من که به آن سرزمین آلوده کاری ندارم، اما هرچه از خودش بیرون می‌دهد، گیاه بی‌ریشه است و در برابر کمترین نسیمی و بادی کَنده می‌شود و جلوی باد قرار می‌گیرد.
وی گفت: بسیاری از ازدواج‌های زمان ما به پشیمانی می‌خورد و خورده است! خیلی از ازدواج‌ها به یکسال نمی‌کشد که به پاشورهٔ طلاق می‌خورد، با خرج‌های سنگینی که خانواده‌ها می‌کنند! این برای این است که حرف پیغمبر(ص) در مردم خریدار ندارد، الّا به‌وسیلهٔ عده‌ای کم.
استاد انصاریان به سخن پیامبر(ص) در مورد انتخاب همسر اشاره و تصریح کرد: جمعیت پر بود، پیغمبر روی منبر فرمودند: «ایاکم و خضراء الدمن» امت من از گیاهی که روی مزبله و کود توالت درمی‌آید و خیلی هم خوش‌نماست، بپرهیزید. «ایاکم و خضراء الدمن»، از گیاه سرسبز خوش‌نمای روییده‌شدهٔ روی کود مستراح بپرهیزید! عربی از جا بلند شد گفت: یارسول‌الله! «وما خضراء الدمن؟»، گیاه روییده روی مزبله و کود مستراح چیست که ما را از آن می‌ترسانی؟ فرمودند: «المرأة الحسناء فی منبت سوء»، با دختران و زنان خوشگلی که در خانواده‌های پستِ لجنِ بی‌دین بزرگ شده‌اند، برای چه ازدواج می‌کنید، اینگونه دخترها و زن‌ها با آن خانوادهٔ پستِ لجنِ متعفنِ فکری و اعتقادی‌شان، اگر مار و عقرب بزایند، بهتر از آن است که انسان بزایند.
استاد انصاریان ادامه داد: خداوند از زن به کشتزار و در قرآن چندبار از رحم زن به «قرار مکین» تعبیر کرده و جالب است که این‌قدر برای نطفهٔ مرد ارزش قائل شده که می‌گوید: مردان! اگر این نطفهٔ ساخت من را در رحم حرام بریزید، یعنی از طریق زنا انتقال دهید، در قیامت به عذاب سنگینی دچار هستید. «یضاعف - برای سورهٔ فرقان است - له العذاب»، عذاب مرد و زن زناکار دوچندان است، چون به نطفه‌ای که من ساخته‌ام، زشت‌ترین خیانت را کرده‌اند. من این نطفه را به مردها و به زن‌ها داده‌ام تا از آنها انبیاء، اولیا، ائمه و عالمان بزرگ به‌وجود بیایند، من این نطفه را ندادم که تحویل یک کشتزار خبیث بدهید و با خباثت خودتان حرامزاده به‌وجود بیاورید. این را به شما ندادم که راحت به کربلا بیاید و روی سینهٔ یک بدنی بنشیند که همه‌جای آن مجروح است و سر ببرّد؛ بعد هم به کوفه بیاید و از این خبیثِ پلیدِ پستِ کثیف بپرسند: اگر مُردی و تو را برگرداندند، چه‌کار می‌کنی؟ گفت: یک حسین دیگر پیدا می‌کنم و سرش را می‌برّم.
از ازدواج با دختران و زنان زیبارویِ بد سیرت بپرهیزید
استاد انصاریان به آیات قرآن در مورد ازدواج با دختران و زنان زیبا اشاره و خاطرنشان کرد: قرآن می‌فرماید که از ازدواج با دختران و زنان زیبارویِ بد سیرت بپرهیزید چون زیبایی جاذبه دارد و انسان که عاشق شود، امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: عشق کر و کور می‌کند و دیگر آدم فقط می‌گوید همین دختر، همین زن را می‌خواهم و به پدر و مادرش می‌گوید برایم می‌گیرید، بگیرید و اگر نه، تا آخر عمر زن نمی‌گیرم؛ اگر این نباشد، می‌خواهم دنیا هم نباشد!
ازدواج باید ازدواج ارزش‌ها با ارزش‌ها باشد
وی گفت: ازدواج باید ازدواج ارزش‌ها با ارزش‌ها باشد، نه با قیافه و بدن. زلیخا یکبار به یوسف(ع) گفت: با تمام وجود عاشقت هستم. گفت: عاشق چه‌چیز من هستی؟ از گردن به پایین من را که همهٔ انسان‌ها دارند. گفت: عاشق قیافه‌ات! گفت: نمی‌خواهد عاشق قیافهٔ من باشی، چهار روز دیگر که من دفن شدم، دستور بده در قبرم را باز کنند، ببین این کرم‌ها بدن من را خورده‌اند و یک اسکلت زشت وبد‌ریختی از سَرم مانده که در آن خاک پر شده است.
برای اولاد خود نام خوب انتخاب کنید
استاد انصاریان در مورد یکی از وظایف مهم و جواب جوانان، بیان کرد: یک وظیفهٔ واجب جوان این است که برای اولادهایی که در ذهنش است، مادر خوب انتخاب کند، مادری که با خدا پیوند دارد، دختری که با دین پیوند دارد، دختری که در حدّ خودش دارای پاکی و عفت است. دوم، وقتی این مَرد بچه‌دار شد، اسم زیبا روی بچه‌اش بگذارد. این دستور پیغمبر اسلام(ص) است؛ یکی از شکایت بچه‌ها به خدا این است پدر و مادرمان این اسم‌های بی‌خود و بیهوده و بی‌معنا را روی ما گذاشته‌اند.
وی ادامه داد: حسین و رضا نام‌های بسیار زیبایی هستند، پیغمبر(ص) می‌گویند: در شب معراج در عرش سرم را بلند کردم و دیدم که نوشته است: «ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة».
استاد انصاریان در پایان گفت: زن در وقت حاملگی، زاییدن، شیردادن و بزرگ‌شدن فرزند، سه تقاضا از خداوند می‌کند: خدایا! به من توفیق شکر نعمت‌هایی که به پدر و مادرم و خودم داده‌ای، عنایت کن؛ نسل من را صالح قرار بده؛ حرکت من فقط به‌سوی توست و یکبار هم به تو پشت نمی‌کنم، «انی تبت الیک و انی من المسلمین»، و من در همه‌چیز تسلیم تو هستم.
انتهای پیام/
منبع : پایگاه عرفان
