استاد انصاریان پاسخ می دهند؛ چه عمری پابرجاست و کدام زندگی گواراتر است؟

دارالعرفان/ مفسرّ، محقق و مترجم برجسته قرآن کریم گفت: انسان زمانی که می‌خواست در قالب یک نوزاد به سمت دنیا حرکت کند، خداوند منّان سفره را برایش پهن کرد و مشعل‌های هدایتی را برای او برگزید تا به‌درستی گام برداشته و طی طریق کند.

به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در دومین جلسه ماهیانه درس اخلاق در حسینیه هدایت اظهارکرد: انسان وقتی به سَمت عالَم مادی در حالت حرکت بود، خداوند به عنوان صاحب‌خانه همه چیز را قبل از آمدن انسان آماده کرده «خَلَقَ لَكُمْ مٰا فِي اَلْأَرْضِ جَمِيعاً» ﴿البقرة، 29﴾، بطوری‌که؛ اول سفره را انداخته، آنرا پُر کردم و بعد تو را آوردم. 

استاد اخلاق، تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه ادامه داد: بعد برای اینکه درست از این سفره استفاده کنی «فَإِمّٰا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً»﴿البقرة، 38﴾ چراغ هدایت برایت فرستادم که با این زندگی، سفره، اطعام، شکم، با این شهوت، چشم، زبان، با این زن و بچه، مردم و با این عمر چگونه رفتار کنی. چراغ فرستادم، خیلی چراغ سر راهت گذاشتم، صدوبیست‌وچهار هزار پیغمبر، دوازده امام، اولیائم را گذاشتم، خیلی سفره‌ات گسترده است. حرکت ما به طرف دنیا از بارگاه ربوبی بود یادتان نرود ربّ؛ برای آمدن به اینجا از میلیاردها چرخ عبورمان داد از تحولات خاک و گیاه و گوشت حیوانات حلال گوشت عبورمان داد، بعد از رحم مادر ما را وارد اینجا کرد، برای رسیدن به دنیا مسیر طولانی را طی کرده‌ایم.

مفسّر برجسته قرآن کریم افزود: معجزه نزول قرآن برای آنست که یادمان نرود، انبیاء برای این آمدند که یادمان نرود که برای آمدن به دنیا چه مسیر طولانی را طی کرده‌ایم. حالا که آمده‌ایم اینجا، لحظه‌ای که از مادر متولد شده‌ایم، تنها یک بدن بودیم و تهیدست، هیچ فهم، علم و درکی هم نداشته‌ایم «وَ اَللّٰهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهٰاتِكُمْ لاٰ تَعْلَمُونَ شَيْئاً» ﴿النحل ، 78﴾، لذا خداوند متعال یک سرمایه‌ سرشار به ما اعطا کرد و یک نیروی فوق العاده، «جَعَلَ لَكُمُ اَلسَّمْعَ وَ اَلْأَبْصٰارَ وَاَلْأَفْئِدَةَ» ﴿النحل ، 78﴾ گوش داد و خیلی حرف‌های خوب برایت گذاشته بود تا بشنوی، زبان پاک برایت گذاشت تا در مسیر رضایت الهی سخن بگویی، و الابصار خیلی حقایق را برایت گذاشته بودم تا بتوانی با چشم سر ببینی.

استاد انصاریان بیان کرد: اگر به باغی می‌روی، با این چشمی که به تو دادم تنها دانه برگ را ببین بیشتر نه، نمی‌خواهم هیکل یک درخت را ببینی، تنها یک برگ را ببین، در دبیرستان خواندید که یک دانه برگ چه دنیایی دارد، پیوندی که با شاخه دارد، رگ‌هایی که داخل برگ است، رنگی که برگ دارد، اتصالی که به ریشه دارد، پمپاژی که ریشه می‌کند تا مواد را به نوک درخت گردو می‌برد و به برگ می‌رساند، همین یک دانه را ببیند؛

برگ درختان سبز در نظر هوشیار/ هر ورقش دفتریست معرفت کردگار

چند میلیارد کتاب معرفت در اختیار ما است چند میلیارد؟

نویسنده کتاب ارزشمند «جلوه‌های رحمت الهی» اظهارکرد: امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند؛ هر چه را می‌بینیم با یک ذره پی می‌بینیم، هر چه را می‌گوییم با یک نوک گوشت می‌گوییم، هر چه را می‌شنویم با دو سه‌تا استخوان می‌شنویم، بعد حضرت به پروردگار عالمیان می‌گوید؛ ای منزه از هر عیب و نقص چه کار کرده‌اید؟ اولاً اندازه‌ی چشم ما چقدر است؟ چطور وقتی می‌رویم در بیابان کل آسمان را از شرق به غرب می‌توانیم ببینیم، چه کار کرده‌اید که با این یک ذره پی، شب می‌توانیم میلیون‌ها ستاره را ببینم، چه کار کرده با این پی که همه چیز را می‌توانیم ببینم؟

مترجم برجسته نهج‌البلاغه ادامه داد: سپس حضرت می‌فرمایند؛ گوش هم که به تو دادم ببین علی(ع) در دیدن چه می‌گوید «ما رأیت شیئاً الا و رأیت الله قبله و معه و بعده؛ هر چه را در این شصت‌وسه سال نگاه کردم قبل از آن تو را دیدم، با او تو را دیدم، بعد از او تو را دیدم». حالا تو هم این چشم را برمی‌داری، می‌بری دنبال نامحرمان که چه چیزی گیرت بیاید؟ غیر از کوردلی چیزی گیرت نمی‌آید، اگر نامحرم را می‌بینی داری دلت را که جای من است بمباران می‌کنی، وقتی حرف خلافی مانند غیبت، تهمت، ناسزا ، موسیقی حرام را می‌شنوی، داری دلت را کور می‌کنی که دیگر من در آن تجلی نداشته باشم. «جَعَلَ لَكُمُ اَلسَّمْعَ وَ اَلْأَبْصٰارَ وَ اَلْأَفْئِدَةَ» ﴿النحل ، 78﴾ نیروی درک که به تو دادم برای چه است؟ «لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» ﴿النحل ، 78﴾ تشکرون اینجا طبق یک آیه‌ دیگر به معنی بندگی کردن است، «اِعْمَلُوا آلَ دٰاوُدَ شُكْراً» ﴿سبإ، 13﴾ اعملوا شکراً این یک سرمایه‌ عظیمی است.

ایشان افزود: خداوند یک نیروی خیلی قوی دیگری هم به تو داده است، می‌فرماید؛ زمانی‌که تنها یک جسم و بدن که بودی به فرشتگان گفتم «فَإِذٰا نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سٰاجِدِينَ» ﴿الحجر، 29﴾ من از طرف خودم یک روحی را در او می‌دمم که تا حرکت کرد، همه‌تان سجده کنید، من یک چنین نیروی عظیمی هم به تو دادم بعد برای مصرف صحیح سرمایه‌های سرشار و این نیروی عظیم راهنمایی مثل قرآن و اهل‌بیت(ع) قرار دادم که از آنها یاد بگیری این سرمایه‌ سرشار و این نیروی عظیم را چطوری تبدیل کنی به آثار ماندگار دائم «وَاَلْبٰاقِيٰاتُ اَلصّٰالِحٰاتُ خَيْرٌ» ﴿الكهف ، 46﴾ الباقیات بقاء، حالا برای به کار گرفتن مسائل قرآن و اهل‌بیت(ع)، برای درست مصرف کردن این سرمایه‌های سرشار نیاز دارد که دائم در حال توجه باشد. 

نویسنده کتاب ارزشمند «اهل‌بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین» در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به شب معراج حضرت ختمی مرتبت(ص) گفت: جان کلام در گفتگوی بسیار مهم عاشق و معشوق در شب معراج بود از وجود مبارک مهمانش سؤال می‌کند حبیب من برای تو روشن است چه نوع زندگی گواراتر است و چه عمری پابرجاتر است؟ پیامبر(ص) ادب می‌کند با اینکه علم پاسخش را داشت، آن موقعیت هم موقعیت ندانستن نبود سفر برای علم بود «لِنُرِيَهُ مِنْ آيٰاتِنٰا» ﴿الإسراء، 1﴾ در آنجا یک ذره جهل وجود نداشت، ولی سراپای او نسبت به محبوبش ادب بود، بنا شد وجود مقدس حضرت حق جواب سؤال را بدهد، خطاب رسید، چه شکل زندگی گواراست و چه عمری بقا دارد؟ بقاء باحال بقاء با سعادت، و الا جهنمی‌ها هم بقاء دارند منظور پروردگار بقاء مثبت بود، اولی را جواب داد خود حضرت حق که هیچ زندگی گواراتر از این نیست که کسی از توجه قلبی به من و یاد من و بودن با من سست نشود، همیشه با من باشد، همیشه به من توجه داشته باشد، اینجا کتاب،کتاب حرف و مطلب است.

استاد انصاریان ادامه داد: البته گفتگو خیلی طولانی است من نمی‌دانم توضیح این گفتگو چقدر طول می‌کشد، شاید به باقیمانده‌ عمر من کفاف ندهد ولی از باب؛ آب دریا را اگر نتوان کشید/ هم به قدر تشنگی باید چشید، نکاتی را گفتم و چند مطلب دیگر را هم خدمتتان عرض می‌کنم.

مفسّر و پژوهشگر برجسته قرآن کریم افزود: در راه سعادت زندگی چه گوهرهای گران بی‌نظیری نصیب ما می‌شود مخصوصاً برای دنیای بعدمان، اینجا که چند روزی مهمانیم، پذیرایی‌مان هم برعهده‌ خود اوست، کِس دیگری نمی‌تواند از نظر مادی و معنوی ما را پذیرایی کند. در آغوش لطف و رحمت او افتاده‌ایم، اما جای دیگری هستیم. از نظر فکری، روحی، تلاش و حرکت محتاج نظر لطف او هستیم، اما دم بیگانگی از خودمان درمی‌آوریم و او ردّمان نمی‌کند، ما بیگانگی می‌کنیم او بیگانگی نمی‌کند.

استاد انصاریان اظهارکرد: بعضی روایات را نمی‌توانم تعبیر دیگری ازش داشته باشم، یک مورد این روایت است که فرشتگان از بیگانگی بندگان این در و آن در زدن‌شان برای بدن، برای شهوات، خسته می‌شوند چون تماشاگرند، می‌دانند و می‌بینند به پروردگار می‌گویند، چرا دخلش را نمی‌آوری؟ کم گناه و معصیت کرده است؟ خطاب می‌رسد من منتظر آشتی اویم، من اهل زدن نیستم، نوع این روایات در معتبرترین کتاب‌ها برای اهلش خیلی فشار دارد، نهایت حرف این است، که این چند روزی که مهمان من هستید گول نخورید، از آغوش من که نمی‌توانیم بیرون بروید!، ولی فکرتان را نیّت‌تان را این طرف و آن طرف نبرید چون کسی در این عالم نیست به دادتان برسد.

این مبلغ عرصه بین الملل ادامه داد: آنهایی که باید به دادتان برسند «يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ» ﴿البقرة، 255﴾ من باید به پیغمبرم(ص) به فاطمه زهرا(س) و به حسینم(ع) زحمت بدهم بگویم دستش را بگیر، هیچ کِس دیگری نیست برایتان کاری کند، واقعاً هم نیست. حضرت سجاد(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی دعایی دارد که خوب است در قنوت نمازهایتان آن را زمزمه کنید. این دعا در باب مرگ و منازل بعد از مرگ از زبان حضرت است که می فرمایند؛ «ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا غُرْبَتِی وَعِنْدَ الْمَوْتِ کُرْبَتِی وَفِی الْقَبْرِ وَحْدَتِی وَفِی اللَّحْدِ وَحْشَتِی وَإِذَا نُشِرْتُ لِلْحِسَابِ بَیْنَ یَدَیْکَ ذُلَّ مَوْقِفِی وَاغْفِرْ لِی مَا خَفِیَ عَلَى الْآدَمِیِّینَ مِنْ عَمَلِی؛  در این دنیا به غربت، و به گاه مرگ به سختى جان دادنم، و در قبر به تنهایی‌ام، و در لحد به هراسم رحم کن، و زمانى که براى حساب در برابرت برانگیخته شدم و به خوارى جایگاهم رحمت‌آور، و آنچه از کردارم بر انسانها پوشیده مانده بیامرز»، ان شاءالله که به برکت همین چراغ‌های هدایت رو سفید به محضر حضرت حق گام برداریم.

متن کامل، صوت،عکس و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید