در محضر خداوند

روزى شخصى حضرت سجّاد عليه السّلام ‌را‌ تعريف ‌و‌ تمجيد كرد واظهار علاقه شديدى نسبت ‌به‌ ‌آن‌ حضرت داشت .

امام عليه السّلام فرمود: خداوندا، ‌به‌ ‌تو‌ پناه ‌مى‌ برم ‌از‌ اين ‌كه‌ مبادا ديگران مرا دوست بدارند، ‌در‌ حالى ‌كه‌ ‌تو‌ مرا دشمن داشته باشى .

همچنين حكايت كره اند:روزى ‌كه‌ عيد عرفه بود، ‌آن‌ حضرت ‌از‌ محلّى عبور ‌مى‌ نمود، عدّه ‌اى‌ ‌را‌ مشاهده كرد ‌كه‌ ‌در‌ حال گدائى بودند ‌و‌ ‌از‌ اين ‌و‌ ‌آن‌ تقاضاى كمك ‌مى‌ كردند.

حضرت ‌با‌ حالت تعجّب ‌به‌ ‌آن‌ ‌ها‌ نگاهى نمود ‌و‌ فرمود: واى ‌بر‌ شما، ‌كه‌ ‌در‌ مثل چنين روزى - روز عرفه - ‌از‌ غير خداوند متعال ، كمك ‌مى‌ طلبيد ‌و‌ چشم اميد ‌به‌ ديگران بسته ايد.(1)

پی نوشت:
1- ارشاد 2/154.