كرامات امام

در كتاب "الصراط المستقيم" مي نويسد:

امام سجاد(ع) در بيت الله الحرام مشغول طواف كعبه بود كه با عبدالملك بن مروان روبه روشد.

عبدالملك گفت:چرا نزد ما نمي آيي تا چيزي از دنياي ما به تو برسد؟

امام (ع) رداي مباركش را پهن كرد وفرمود:

اللهم أره حرمه أولياتك

خداوندا !احترام و مقام اولياي خودت را به او نشان بده

ناگاه رداي مباركش پر از درگرديد

آنگاه امام سجاد(ع) رو به او كرد و فرمود:كسي كه احترام و مقام او در پيشگاه خداوند چنين است نياز به دنياي تو ندارد.

سپس فرمود:خداوندا! بگير اينها را كه من نيازي ندارم.

الصراط المستقيم:2/180 ح1،بحارالانوار:46/120 ح11

باز درهمان منبع آمده سات هنگامي كه فرزدق شاعر تواناي عرب آن اشعار زيبا را در حضور هشام بن عبدالملك در حق اما سجاد (ع) سرود كه :

هذا الّذي تعرف البطحاء و وطائه       و البيت يعرفه و الحل و الحرم

اين كسي است كه سرزمين بطحاء او را مي شناسد و خانه خدا حل و حرم او را مي شناسد.

تا آخرابيات

هشام از اين مديحه سرايي در خشم شده و او را زنداني نمود وقتي زندانش طول كشيد به امام (ع) شكوه نمود حضرت دعا فرمود و او آزاد شد

فرزدق گفت :خليفه اسم مرا از دفتر ش پاك كرده و سهميه مرا از بيت المال قطع نموده است

امام سجّاد (ع) هزينه و مخارج چهل ساله اش را به او عطا نموده و آنگاه فرمود:

لو علمت أنّك تحتاج أكثر منه لا عطيتك

اگر مي دانستم كه بيش از اين نياز داري به تو مي بخشيدم

فرزدق پس از چهل سال از دنيا رفت.

الصراط المستقيم: 2/181 ح9