امام صادق عليه السّلام مى فرمايد: حضرت باقر بر پدر بزرگوارش امام سجّاد وارد شد، او را در عبادت آنچنان ديد كه از كسى سابقه نداشت: از بيدارى زياد رنگش زرد شده، و گوئى از شدّت گريه چشمش سوخته بود، و پيشانى مباركش از زيادى سجود زخم آورده، و از كثرت قيام قدمش ورم داشت. حضرت باقر چون اين حالات را ديد، نتوانست از گريه خوددارى كند. امام سجّاد در فكر بود، ناگهان به فرزندش رو كرد، و فرمود: اين اوراقى كه عبادات على عليه السّلام بر آن ثبت است بياور، براى آن جناب اوراق را آوردم، كمى از آن را خواند سپس با ناراحتى زمين گذاشت و فرمود: چگونه كسى قدرت دارد همانند علىّ بن ابيطالب عبادت كند؟!(1)
پي نوشتها:
1 ـ «مناقب» ج 4، ص 159
