روايت شده است: مادرآن حضرت بنام شهربانو شاه زنان كه دختر يكي از پادشاهان عجم بنام يزدگرد بود در هنگام ولادت و زايمان آن حضرت از دنيارفت و بعد از آن زن ديگري سرپرستي و پرورش او را به عهده گرفت و امام (عليه السلام) او را مادر مي ناميد.
نقل شده است: امام سجّاد(عليه السلام) با اين زن در يك كاسه غذا نمي خورد و وقتي به آنحضرت عرض كردند:شما كه نيكوكارترين مردم هسيتدچرا با اين مادر هم غذا نمي شويد در حالي كه او دوست دارد با شما هم غذا شود؟امام (عليه السلام) در جواب فرمود:
أكره أن تسبق يدي إلي ما سبقت إليه عينها،فأكون عاقّاً لها.
نمي پسندم دست من به لقمه اي پيشي بگيرد كه او پيش از من به آن نظر افكنده است ودر نتيجه با اين عمل خاطر او را آزرده كنم و عاق او گردم.[1]
[1] بحار الانوار : 46/93 ح82
