دارالعرفان/ استاد اخلاق حوزه علمیه قم با بیان اینکه اولیای الهی از گم شدن اعمالشان در این عالم پهناور نمی‌ترسند و می‌دانند هر عمل و اخلاق خوبی که دارند نزد پروردگار محفوظ است، گفت: امروز باید همه به پیروی از اولیای الهی عمرمان را به درستی هزینه کنیم و غصه گذشته را نخوریم، اگر این‌چنین باشیم هرگز برای مال، رفتار و کردار خود؛ ناراحت نخواهیم بود چون درست زندگی کرده‌ایم.
کلمهٔ ولی‌الله در زیارت‌نامهٔ حضرت معصومه(س)
به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان به مناسبت دهه کرامت در حرم حضرت معصومه(س) اظهار کرد: کلمهٔ «وَلیّ اللّه» در زیارت حضرت معصومه(س) سه‌بار ذکر شده است. اولاً باید توجه کرد که کلمهٔ «ولی» به «اللّه» اضافه شده است. ترجمهٔ «الله» به‌معنای ذات مستجمعِ جمیعِ صفات کمال است و به‌معنی خدا نیست. «اللّه» در فارسی معادل ندارد. ذات مستجمع جمیع صفات کمال به‌معنای الله است و «وَلیّ اللّه» یعنی وجود مقدسی که از همهٔ کمالات الهی فیض می‌گیرد. گیرندگیِ «ولی» گیرندگی کامل و جامعی است که اگر این گیرندگی نبود، «وَلیّ اللّه» به شخص گفته نمی‌شد. آیات قرآن مجید، همین کلمه و جمع آن را وصل به «اللّه» ذکر کرده است.
حضرت معصومه(س) به منبع عظیم و معدن بی‌نهایتی از کمالات وصل است
وی ادامه داد: دربارهٔ حضرت معصومه(س) می‌خوانیم: «السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ وَلِیِّ اللهِ؛ سلام بر تو ای دختر ولی‌الله» باید دقت کرد که این دختر به چه منبع عظیم و معدن بی‌نهایتی از کمالات وصل است و از این رابطه‌ای که ایشان با ولی‌الله، یعنی پدرش دارند، چه گیرندگی گسترده‌ای داشته که توانسته کمالات ولی‌اللهی مانند موسی‌بن‌جعفر(ع) را در خود تجلی دهد؟! اگر این نبود، چنین مقامی هم برای او نبود. در زیارت حضرت معصومه(س) می‌خوانیم «فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ؛ ای دختر موسی‌بن‌جعفر(ع)! شما در پیشگاه پروردگار از مقام و منزلت ویژه‌ای برخوردار هستید» درک این مقام برای بسیاری در دنیا مشکل است، مگر بندگان خاص خدا و عباد ویژهٔ پروردگار، شاید این مقام ویژه را در روز قیامت به ما نشان دهند.
نویسنده کتاب ارزشمند «اوصاف اولیای الهی» به دیگر فضلیت حضرت معصومه(س) اشاره و خاطرنشان کرد: «السَّلامُ عَلَیْکِ یَا أُخْتَ وَلِیِّ اللهِ؛ سلام، سلامت و امنیت بر تو باد ای خواهر ولی‌الله» یعنی غیر از پدرت، برادرت هم ولی‌الله بود. ولی‌الله یعنی وجود مقدسی که به «الله» یا همان مستجمع جمیع صفات کمال اتصال داشته و برادرت فیوضات کامل را از پروردگار دریافت می‌کرد و شما هم از طریق اتصال به برادرت، آن فیوضات را دریافت کردید.
بهشت بر زائر حضرت معصومه(س) واجب است
وی افزود: ائمهٔ طاهرین(ع) خواهر بسیار داشتند، اما حضرت معصومه(س) خواهر ویژه‌ای برای ولی‌الله است و هیچ امامی دربارهٔ خواهرش نگفته است که هر کس خواهر مرا در بقیع یا در جای دیگر زیارت کند، «وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ». این جمله به ایشان اختصاص دارد. حضرت معصومه(س) چه مقامی دارد که مؤمن وقتی او را زیارت می‌کند، بهشت بر او واجب می‌شود؟!
وی در مورد فراز دیگری از زیارت حضرت معصومه(س)، گفت: «السَّلامُ عَلَیْکِ یَا عَمَّهَ وَلِیِّ اللهِ؛ سلام بر تو ای عمهٔ ولی‌الله!» آن ولی‌الله که حضرت معصومه(س) عمه ایشان بوده، وجود مبارک حضرت جوادالائمه(ع) است.
چهار ویژگی اولیای الهی
مبلغ برجسته بین الملل در ادامه به ویژگی‌های اولیاء الله اشاره و اظهار کرد: موسی‌بن‌جعفر، حضرت رضا و حضرت جواد(علیهم‌السلام) با یکدیگر، اولیاءالله هستند. خداوند صفات اولیاءالله را در سه آیه قرآن کریم بیان می‌کند. «وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا»(سورهٔ نساء، آیهٔ 174)، «أَلاٰ إِنَّ أَوْلِیٰاءَ اَللّٰهِ لاٰ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاٰ هُمْ یحْزَنُونَ»(سورهٔ یونس، آیهٔ 62)، «الَّذِينَ آمَنُوا»(سورهٔ یونس، آیهٔ 63) و «وَكَانُوا يَتَّقُونَ» چهار ویژگی مورد اشاره قرآن درباره اولیای الهی است. خداوند در آیه «لَهُمُ اَلْبُشْریٰ فِی اَلْحَیٰاةِ اَلدُّنْیٰا وَفِی اَلْآخِرَةِ لاٰ تَبْدِیلَ لِکلِمٰاتِ اَللّٰهِ ذٰلِک هُوَ اَلْفَوْزُ اَلْعَظِیمُ»(سورهٔ یونس، آیهٔ 64) نیز به آنان بشارت می‌دهد.
چه زمانی حقایق عینی را در دریای نور قرآن مجید می‌بینید؟
استاد انصاریان در تبیین «وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا» که از جمله ویژگی‌های اولیای الهی است، گفت: نور نام قرآن و پروردگار است، پیغمبر اکرم(ص) می‌فرمایند: قلب‌ها هم چشم دارد؛ اگر انسان چشم دل داشته باشد و این چشم دل به کمک چشم سر بیاید، حقایق عینی را در دریای نور قرآن مجید می‌بیند. کسی که چهل شبانه‌روز خود را برای خدا از همهٔ امور تصفیه کند، غیر از خدا را نبیند و نداند، به غیر از خدا فکر نکند و برای غیر از خدا حرف نزند، نشنود، نخورد، قدم برندارد و معاشرت نکند؛ چشمه‌های حکمت از دلش بر زبانش جاری می‌شود. در سورهٔ بقره هم خوانده‌اید: «وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا»(سورهٔ بقره، آیهٔ 269) حکمت پروردگار خیر کثیر است. یک مسئولیت پیغمبر اسلام(ص)، این است که پروردگار او را «يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ» معلم کتاب و حکمت معرفی می‌کند؛ اگر این چشم و بصیرت قلبی پیدا شود، شما می‌توانید امواج حقایق عرشی را در هر یک از آیات قرآن مشاهده کنید.
خوف از مقام الهی، نه قدرت‌های زمینی
وی در مورد آیه «أَلاٰ إِنَّ أَوْلِیٰاءَ اَللّٰهِ لاٰ خَوْفٌ عَلَیهِمْ» نیز اظهار کرد: جنس خوف در اولیای خدا نیست و نمی‌ترسند؛ شما در حال حاضر ممکن است به ذهنتان بیاید که خدا دربارهٔ بندگان خوبش در سوره نازعات فرموده است: «وَأَمّٰا مَنْ خٰافَ مَقٰامَ رَبِّهِ وَنَهَی اَلنَّفْسَ عَنِ اَلْهَویٰ، فَإِنَّ اَلْجَنَّةَ هِی اَلْمَأْویٰ» این خوف که در سورهٔ نازعات آمده، خوف مثبت، الهی و عرشی است که اگر آدم این خوف «مِن مَقامِ اللّه» را نداشته باشد، رشد نمی‌کند و تربیت نمی‌شود. لذا اولیای الهی از هیچ کسی و از هیچ قدرتی نمی‌ترسند چون چشم و بصیرت دارند و می‌دانند که همهٔ قدرت‌ها، پوک، پوچ و توخالی هستند.
اطمینان اولیای الهی به محفوظ بودن عمل نزد پروردگار
استاد برجسته اخلاق حوزه‌های علمیه ادامه داد: اولیای الهی از گم شدن اعمالشان در این عالم پهناور نیز نمی‌ترسند و می‌دانند هر عمل خوبی که انجام دهند، هر اخلاق خوبی که به‌کار گرفته‌اند، ماندگار و نزد پروردگار محفوظ است. «وَاَلْبٰاقِیٰاتُ اَلصّٰالِحٰاتُ خَیرٌ عِنْدَ رَبِّک»(سورهٔ کهف، آیهٔ 46). اولیای الهی حتی از کم شدن اعمالشان هم نمی‌ترسند، چنان‌که در سورهٔ حجرات می‌خوانیم: «إِنْ تُطِیعُوا اَللّٰهَ وَرَسُولَهُ لاٰ یلِتْکمْ مِنْ أَعْمٰالِکمْ شَیئاً»(سورهٔ حجرات، آیهٔ 14). بنابراین شما اگر پیرو خدا و پیغمبر باشید، از عمل شما کاسته و گم نمی‌شود.
استاد انصاریان بیان کرد: لقمان به پسرش می‌گوید: «یٰا بُنَی إِنَّهٰا إِنْ تَک مِثْقٰالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکنْ فِی صَخْرَةٍ»(سورهٔ لقمان، آیهٔ 16) اگر عمل تو به وزن یک ارزن باشد و این ارزن در سنگ نامعیّنی بین میلیاردها سنگ در کرهٔ زمین و کُرات دیگر باشد؛ میلیاردها سنگ که هیچ‌کس هم نه بتواند بشمارد و نه بداند کجاست، «أَوْ فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ» یا این ذره در اعماق عوالم بالا باشد، «أَوْ فِی اَلْأَرْضِ» یا در زیر زمین باشد تا قیامت برپا شود، «یأْتِ بِهَا اَللّٰهُ» خود پروردگار آن عمل را در صحنهٔ محشر می‌آورد. «إِنَّ اَللّٰهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ» همانا خدا دقیق‌نگر و آگاه است. اولیای الهی با این آیه از گم شدن عملشان نمی‌ترسند و می‌دانند که شصت یا هفتاد سال عملشان موجود است و نزد خداوند کریم، لطیف و خبیر است. «وَمٰا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکمْ مِنْ خَیرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اَللّٰهِ»(سورهٔ بقره، آیهٔ 110).
اعمال حسنه نزد پروردگار چندین برابر می‌شود
محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی، به آیه از قرآن کریم درباره پاداش اعمال نیک اشاره و تصریح کرد: خداوند می‌فرماید: «مَنْ جٰاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثٰالِهٰا»(سورهٔ أنعام، آیهٔ 160)، کسی که یک حسنه نزد من بیاورد، 10 برابرِ مانند خود حسنه‌اش و بالاتر را در آنجا می‌بیند. در سورهٔ بقره می‌خوانیم: «مَثَلُ اَلَّذِینَ ینْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ فِی سَبِیلِ اَللّٰهِ کمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنٰابِلَ فِی کلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاَللّٰهُ یضٰاعِفُ لِمَنْ یشٰاءُ وَاَللّٰهُ وٰاسِعٌ عَلِیمٌ»(سورهٔ بقره، آیهٔ 261) وقتی یک دانهٔ نباتی را می‌کارید، آن یک دانه هفت خوشه می‌کند و در هر خوشه‌ای صد دانه درست می‌شود و من هم یک عمل خوب شما را هفتصد برابر می‌کنم.
راه نداشتن غم و ناراحتی دنیا در دل اولیای الهی
استاد انصاریان در پایان گفت: اولیای خدا، از گم یا کم شدن عمل خویش نمی‌ترسند «وَلاٰ هُمْ یحْزَنُونَ» اولیای خدا غصه هم ندارند، عمرشان را خوب هزینه کرده‌اند و هیچ‌وقت غصهٔ گذشته را نمی‌خورند. اولیای خدا از مالشان غصه نمی‌خورند چون در جای خوبی خرج کرده‌اند. اولیای پروردگار از رفتار و کردارشان هم غصه نمی‌خورند، چون درست رفتار کرده‌اند.
انتهای پیام /
متن کامل، صوت،عکس و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید
