منزّه است آن پاينده بى غفلت، منزّه است آن داناى ناآموخته، منزّه است آن آفريننده ديدني ها و ناديدني ها، منزّه است آن كه ديده ها را دريابد و ديده ها او را در نيابند و اوست لطيف آگاه،

معبودى جز خدا نيست، يگانه و بیشريك است، فرمانروايى و ستايش تنها از آن اوست و اوست، لطيف و آگاه. 

خدايا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشيدن و هر دست يافتن و هر بست و گشودن، و در برابر هر تار مو كه به ما دادى،

.. و گواه میگيرم همه فرشتگان و پيامبران و رسولان و حاملان عرش و ساكنان آسمانها و زمين و همه آفريده هايت را بر اينكه همانا تويى خدا، معبودى جز تو نيست، يگانه و بى شريكى و اينكه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده تو است...

اى مهرورز و صاحب منت اى زنده اى پاينده اى زنده اى كه شايسته پرستشى جز تو نيست  اى خدا، اى كه شايسته پرستشى جز تو نيست.

خدايا! تو را سپاس سپاسى پاينده به پايندگى ات و تو را سپاس سپاسى كه نهايت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس سپاسى كه پايان آن را جز مشيتّت نخواهد و تو را سپاس سپاسى كه جز خشنودى تو مزدى براى گوينده اش

اينكه آنان اولياء برگزيده تو، و حزب پيروز تو، و بندگان خالص تو بهترين انتخاب شدگان از ميان مخلوقات تواند و بهترين برگزيده شدگانى هستند كه براى بيان دينت برگزيدى.

و به زمين پس از مرگش زندگى مى بخشد، و به همين گونه شما هم از قبرها بيرون آورده میشويد، منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت، از آنچه او را بدان وصف میكنند و سلام بر رسولان

خديا!  تو را سپاسى فراوان و سپاسى پاك كه در آن بركت باشد آنچنان كه پذيرى، اى پروردگار ما و خشنود گردى، و آنچنان كه سزاوار بزرگوارى ذات و بزرگى جلال تواست.

خديا! تو را سپاس در آخرت و دنيا، و تو را سپاس به تعداد همه ستاره ها و همه فرشتگان آسمانى و تو را سپاس به شماره ذرات خاك و ريگ و دانه ها و تو را سپاس به عدد آنچه در ميان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمين است

پاك و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاك و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاك و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد، پاك و منزّه است خدا آنگاه كه به شب درآييد و گاهى كه به صبح برآييد

معبودى جز خدا نيست، يگانه و بیشريك است، فرمانروايى و ستايش از آن اوست، زنده مى كند، و می ميراند، میميراند و زنده مى كند و او خود زنده اى است كه هرگز نمی نميرد، نيكى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.

خديا! تو را سپاس به عدد آنچه روى زمين است، و تو را سپاس به تعداد آنچه كتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته، و تو را سپاس به شماره آدميان و پريان و حشرات و پرندگان و چهارپايان و درندگان،

و تو را سپاس سپاسى كه پايان آن را جز مشيتّت نخواهد و تو را سپاس سپاسى كه جز خشنودى تو مزدى براى گوينده اش نيست و تو را سپاس بر بردباری ات پس از آن كه دانستى و تو را سپاس بر گذشتت، پس از آنكه بر عذاب توانا بودى

اى سرور من، خدايا! و تو را ستايش و سپاس براى همه صفات پسنديده ات و بر همه نعمت هايت، سپاسى بلند و بى پايان، كه آن را اى پروردگار ما پسنديده دارى و از آن خشنود شوى.

سپاسى كه نمايان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پيش از من و پس از من و پيش رويم و بالاى سرم و زير پايم و آنگاه كه مرگم فرا رسد و يگانه و تنها مانم سپس فانى شوم و تو را سپاس گاهى كه زنده و برانگيخته شوم،

خدايا! تو را سپاس سپاسى كه آغازش بالا رود و انجامش پايان نگيرد، خدايا!  تو را سپاس، سپاسى كه آسمان براى تو بر دوش كشد و زمين و هركه بر آن است تو را آنچنان تسبيح كند.

..و اينكه خدا مردگان را برخواهد انگيخت و شهادت میدهم كه على بن ابى طالب امير مؤمنان بر حق بر حق است و پيشوايان از فرزندانش امامان هدايت گر و ره يافته اند، نه گمراهند و نه گمراه كننده و...

شكرگذارى و سلامتى و فضل و كرامتت را همواره تا گاهى كه زنده هستم روزى ام فرما، خدايا! به نورت هدايت يافتم و به احسانت بى نياز گشته و به نعمتت صبح و شام كردم،