اى آن كه بر ذاتش دلى است و از شباهت و هم گونگى با آفريده گانش منزّه است و شأنش از سازگاری با كيفيّات مخلوقاتش برتر است، اى آن كه به باورهاى گذرا بر دل نزديك و از چشم انداز ديدگان سر دور است، و آنچه را هستى پيش از آنكه پديد آيد مى داند،

خدايا! گويى من با همه هستی ام در برابرت ايستاده ام، درحالیكه حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سايه افكنده است، و آنچه را تو شايسته آنى بر من جارى كرده ای و مرا با عفوت پوشانده اى،

مولايم اى مولاى من تو آمرزنده‏اى‏ و من گناهكار،آيا رحم مى‏كند به گناهكار جز آمرزنده؟،مولايم اى مولاى من،تو غالبى و من‏ مغلوب،آيا رحم مى‏كند به مغلوب جز غالب؟

خدايا در روزگار غرور نسبت به تو، بيدار نشدم و گاه تمايلم به سوى خشم تو آگاه نگشتم.
،خدايا و من بنده تو و فرزند بنده توام، در برابرت ايستاده ام، به كرمت به حضرت تو متوسّلم.

مولايم اى مولاى من،تو خالقى،من مخلوق،آيا رحم مى‏كند به مخلوق جز خالق؟مولايم اى‏ مولاى من تو باعظمتى و من ناچيز،آيا رحم مى‏كند به ناچيز جز باعظمت؟مولايم اى مولاى‏ من،تو نيرومندى و من ناتوان آيا رحم مى‏كند به ناتوان جز نيرومند؟

و از تو امان مى‏خواهم‏ روزى كه عذرخواهى ستمكاران سود نمى‏دهد،و بر ايشان است لعنت،و عذاب و شكنجه سراى آخرت و از تو امان ميخواهم‏ روزى كه كسى براى كسى اختيار چيزى را ندارد،و اختيار همه‏چيز در آن روز براى خداست،