پرسشها و پاسخها، ص: 33

دسته ديگر از آيات هدف خلقت انسان را عبادت و بندگی او معرّفی می كنند خداوند در قرآن كريم می فرمايد:

«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» «1».

و جن و انس را جز برای اينكه مرا بپرستند نيافريديم.

البتّه بايد توّجه داشت كه آزمايش انسان ها يا عبادت آن ها و ساير مواردی كه به عنوان هدف خلقت بشر ذكر می شود مانند علم و دانش، قدرت و توانستن، استفاده از مواهب طبيعت و... هيچ كدام خود به خود هدف نهايی نيستند بلكه جنبه مقدّماتی دارند.

قرآن، انسانی می خواهد كه آرمانش فقط خدا باشد و اهداف ديگر برای او جنبه مقدّماتی داشته باشد در اسلام همه چيز بر محور خدا می چرخد و هدف بعثت پيامبران و يا هدف زندگی در چرخه عبوديت او است هدف آفرينش انسان رسيدن به قرب الهی و كمال در سايه معرفت و عبادت و سر بلند بيرون آمدن از ميدان آزمايش است، كسانی كه عقيده به عالم آخرت دارند در برخورد با حوادث و مشكلات نااميد نگشته و سعادت جاودانی را در جهان ديگر جستجو می كنند و می دانند كه خداوند انسان را آفريد و استعدادهای شايسته ای در نهاد او به وديعت گذارد و پيامبران الهی را به تربيت او گمارد تا در سايه بندگی خدا و پيروی از فرمان های سعادت بخش او به تكامل همه جانبه خود نايل آيد و آماده زندگی كامل تر در جهانی وسيع تر گردد.

بنابراين هدف آفرينش انسان را نبايد در چهار چوبه جهان مادّی پيدا

______________________________
(1) ذاريات (51): 56.