پرسشها و پاسخها، ص: 414

وديعه الهی كه به قضای حق در ضمير همه انسان ها سپرده شده، لغو و باطل خواهد بود و خداوند حكيم از عمل لغو، مبرّی و منزّه است» «1».

2- هدفدار بودن آفرينش

اگر معاد نباشد لازم می آيد عالم هستی لغو باشد. درست مثل بازی كودكانه ای كه كودكی ساعت ها زحمت می كشد تا مثلًا خانه ای چوبی يا گلی بسازد پس با يك لگد زحمت روزانه خود را به باد می دهد.

سراسر هستی حكايت از تدبير حكيمانه جهان می كند چگونه می توان باور كرد كه از پی آن خاكی كه نطفه می شود، نطفه ای كه به انسان بدل می شود و انسانی كه با اين همه مشقّت و خون جگر ساليان دراز بار زندگی پر رنجی را به دوش می كشد، فرجامی نباشد و با مرگ انسان اين همه فرآيندهای حيات بی انجام بماند؟

زبان قرآن در اين باره چنين است:

«أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ» «2» «3»

. آيا پنداشته ايد كه شما را بيهوده و عبث آفريديم، و اينكه به سوی ما بازگردانده نمی شويد؟

3- عدالت خداوند تعالی

______________________________
(1) علم اليقين: 2/ 837.

(2) مؤمنون: (23): 115.

(3) دخان (44): 38- 40؛ انبيا (21)؛ ص (38): 27.