ترجمه قرآن كريم، ص: 527

نمی بينيد؟ 21

رزق شما و آنچه شما را به آن وعده می دهند، در آسمان است 22

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه آنچه را به شما وعده می دهند، يقينی است، همان گونه كه شما [وقت سخن گفتن يقين داريد] سخن می گوييد. 23

آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيده است؟

24

زمانی كه بر او وارد شدند، سلام گفتند. گفت: سلام، [به نظر می رسد شما] مردمی ناشناسيد! 25

پس به سوی خانواده اش بازگشت و گوساله ای فربه [و بريان شده ] آورد. 26

و آن را نزديكشان برد [ولی ديد نمی خورند]؛ گفت: مگر نمی خوريد؟ 27

و [در دلش ] از آنان احساس ترسی كرد. گفتند: مترس. و او را به پسری دانا مژده دادند. 28

در اين ميان همسرش [كه مژده را شنيده بود] با فريادی [از روی تعجب ] در حالی كه به چهره اش زد سر رسيد و گفت: پيرزنی نازا [و فرزند؟!] 29

گفتند: پروردگارت چنين گفته؛ يقيناً او حكيم و داناست. 30

[ابراهيم ] گفت: ای فرستادگان! دنبال چه كار مهمی هستيد؟ 31

گفتند: ما را به سوی مردمی گنهكار فرستاده اند؛ 32

تا [بارانی ] از سنگی مهلك از جنس گِل بر آنان بفرستيم؛ 33

[سنگی كه ] نزد پروردگارت برای تجاوزكاران نشانه گذاری شده است؛ أ 34

پس هر كه از مؤمنان در آن شهر بود [پيش از آمدن عذاب ] بيرون برديم؛ 35

در آنجا جز يك خانه از مسلمانان [كه اهلش مطيع خدا بودند، نيافتيم.] 36

در آنجا [پس از زير و رو شدن شهر و هلاكت مردم ] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محكوميت مجرمان ] برای كسانی كه از عذاب دردناك می ترسند به جا گذاشتيم. 37

و [نيز] در [سرگذشت ] موسی، چون او را با معجزه ای روشن به سوی فرعون فرستاديم [مايه عبرت است:] 38

فرعون با سپاهيانش روی [از حق ] گرداندند و گفت: [اين مرد] يا جادوگر است يا ديوانه! 39

در نتيجه او و سپاهيانش را گرفتيم و به دريا افكنديم، در حالی كه [به سبب لجبازی و دشمنی ] مستحقّ سرزنش بود. 40

و [نيز] در [سرگذشت قوم ] عاد هنگامی كه بر آنان باد هلاك كننده ای فرستاديم [مايه عبرت است.] 41

[آن باد] هيچ چيزی را كه بر آن می وزيد رها نمی كرد مگر آنكه آن را به صورت استخوان پوسيده ای می ساخت. 42

و [نيز] در قوم ثمود [مايه عبرت است ] هنگامی كه [پس از پی كردن ناقه ] به آنان گفته شد: زمانی كوتاه [كه بيش از سه روز نيست، از زندگی ]