پس آنگاه، ما را امر به نيكى داد، تا مدارج ايمان و اطاعتمان را بيازمايد- كه اين آزمون بر ما انكارناپذير گردد- و ما را امر به پرهيز از بدى داد، تا ميزان شكر و سپاسمان را بيازمايد. و ما... از اسب راهوار اطاعتش پائين آمديم و بر توسن باد پاى نافرمانيش سوار شديم. آنگاه خداوند بسيار مهربان خطابخش، در كيفر ما تندى نكرد و به شتاب اراده در انتقام ننمود. بلكه از روى بخشش و احسان و رحمت به انسان، از تقصيرمان گذشت و آن رحمان مهربان از روى شكيبائى خدائى، در مقام انتظار بازگشت ما به راه راست، باقى ماند و به ما مهلت بخشيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.