و (در پايان كلام) سپاس خداى را به ازاى تمام نعمتهايش به ما و به بندگانش در گذشته و حال و آينده، سپاسى به شمارهى تمام چيزهايى كه علم او به آنها احاطه دارد، و نيز چندين برابر هر يك از اين نعمتها (سپاس) جاودانه و هميشگى (ما) تا به روز قيامت (نثار او باد).
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.