فراز 13 از دعای 12 ( ویژگی‌های بهترین و محبوب‌ترین بندگان و عظمت خداوند )

در صورتى كه مى‌داند عفو و بخشش از گناه بزرگ او پيش (رحمت بى‌انتها و لطف و احسان بى‌حد) تو بزرگ نيست و در گذشتنت به كرم و عفو از معصيت بزرگ او (كه نافرمانى خداى بزرگ است) نزد تو آسان است و حلم و تحمل بار جنايتهاى فاحش (و زشتى بدكاريهاى موحش) او بر تو بسى سهل و بى‌زحمت است (چون از جنايات و اعمال قبيح بندگان بر مقام قدس و عظمت و كبريائى تو هيچ زيان نرسد بلكه ضررش اگر نبخشى بر خود آنهاست) و باز مى‌دانم اى خدا كه بهترين بندگان نزد تو آن است كه بر عبوديتت هيچ تكبر و خودبينى نكند (و در مقام طاعتت با كمال خضوع و تذلل و فقر و تملق آيد تا از ذلت و خوارى به درگاهت عزت ابد در دو عالم يابد) و از اصرار بر گناه (و عزم بر نافرمانيت) دورى گزيند و پيوسته از جرم و گناه ملازم با توبه و استغفار باشد (و از هر معصيت كه از او سر زند فورا نادم و پشيمان شود و از خدا آمرزش طلبد چون با پشيمانى معاصى از كيفر اصرار بر گناه تواند رست زيرا «التائب من الذنب كمن لا ذنب له» نادم حقيقى از گناه مانند آن كس است كه گناه نكرده)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.