« سألتُ ابا عبدالله عن قول الله » از امام صادق عليه السلام پرسيدم: اين آيه معنى اش چيست؟ جمله به جمله.
« وَ بِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَانًا »
« ما هذا الإحسان؟ » احسان به پدر و مادر يعنى چه؟
« فقال: الإحسان أن تحسن صحبتهما » معنى احسان اين است كه با آنها شيرين، نيكو، نشست و برخاست و معاشرت كنى، نه با خستگى و كسالت. قيافه و چهره درهم و با تلخى با آنها ملاقات نكن.
« و أن لا تكلفهما أن يسألاك شيئا مما يحتاجان اليه و إن كانا مستغنيين » اگر كنارشان رفتى، نشستى و امرى به تو كردند، در حالى كه مى دانى به اين مسأله احتياجى ندارند ولى به خاطر اينكه ناراحت نشوند، انجام بده.
أليس يقول الله : « لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ »
ثم قال ابو عبدالله: اما قول الله : « إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا »
اين كه خدا فرموده: اگر يكى از آنها يا هر دوى آنها پير بودند، حق ندارى به آنها «اف» بگويى و حق ندارى صدايت را در مقابل آنها بلند كنى، حضرت مى فرمايد: مى دانى معنى اش چيست؟
منبع : پایگاه عرفان