خويش را به بىنيازى ستودىو كائنات را در پيشگاه الوهيت خويش مسكين و محتاج شمردى.
بىنيازى تو را سزاست و ما را نيز به درگاه تو استغاثه و احتياج سزاوار است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.