اى معبود من، آيا بر كسى كه مىخواندت رحمت مىآورى تا من در خواندن تو سخت بكوشم؟ آيا آن كسى را كه به درگاهت زار مىگريد مىآمرزى تا من نيز اكنون به گريه آغازم؟ آيا از كسى كه به خوارى چهره بر خاك درت مىسايد در مى گذرى؟ آيا كسى را كه از بينوائى خود پيش تو گله مىكند و تنها به تو اميد بسته است، بىنياز مىسازى؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.