فراز 31 از دعای 16 ( بخشش الهی به خاطر استحقاق بندگان نیست )

و اگر مرا بيامرزى آنگاه كه سزاوار آمرزش تو باشم، و از من درگذرى آنگاه كه شايسته‌ى گذشت تو باشم، آن عفو و آمرزشت نه به جهت اين است كه من شايسته‌ام و نه براى اين است كه من اهل آن آمرزش باشم؛ زيرا سزاى من از تو در اولين بار كه تو را نافرمانى كردم آتش بود، كه اگر مرا عذاب و كيفر كنى به من ستم نكرده‌اى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.