جهان آفرينا، ما را به بركت بارانى كه قحطى و خشكسالى را از ميان مىبرد، سيراب كن. بارانى كه گياهان بسيار بروياند، گستردگيش بسيار باشد تا به وسيله آن، گياهان خشك خفته از خواب مرگ و نيستى بيدار شوند و حيات يابند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.