بار خدايا مرا چنان قرار ده كه هنگام ضرورت به (كمك) تو (بر دشمن) حمله آورم و هنگام نيازمندى از تو بخواهم و هنگام درويشى و بيچارگى به درگاه تو زارى كنم، و مرا در حالت اضطرار به يارى خواستن از غير (ذات اقدس) خود و چون فقير گردم به فروتنى براى درخواست از غير خويش، و چون بترسم به زارى كردن پيش غير خود آزمايش (يا گمراه) مفرما، كه به آن سبب سزاوار خوارى و بازداشتن (از رحمت) و روى گردانيدن (كيفر) تو شوم اى مهربانترين بخشندگان،