خدايا! بر محمد و دودمانش درود فرست، و مرا در پرتو نعمتهايى كه ارزانى داشتهاى، فراموش كنندهى ياد خود، قرار مده، و در سايهى احسانت از آنچه بخشيدهاى، غافل مساز، و در هر حال، حال خوش يا ناخوشى، سختى يا آسايش و سلامتى يا گرفتارى، پريشانى يا نعمت، تنگدستى يا توانگرى، درويشى يا بىنيازى، اگرچه به تأخير افتد، دعايم را اجابت كن و از رحمت خويش، نااميد مگردان!
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.