بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و سينه مرا از حسد خالى گردان، آنسان كه بر هيچ يك از بندگان تو كه در حق آنان احسان كردهاى رشك نبرم و تا به جايى رسم كه چون بنگرم كه به يكى از بندگانت، در دين و دنيا و تندرستى و پرهيزگارى و توانگرى و آسودگى نعمتى دادهاى، من نيز براى خود از تو آرزوى برتر از آن كنم، اى خداى يكتاى بىهمتا.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.