و نظر لطف به من انداز، و در همهى كارهاى من مصلحتم در نظر دار، زيرا اگر مرا به خود واگذارى از آن عاجزم، و در آنچه صلاح در آن است بپانخيزم، و اگر مرا به خلق خود واگذارى برايم روى درهم كنند، و اگر مرا بيچاره به سوى خويشاوندانم فرستى محرومم سازند، و اگر دهند چيزى اندك و پر دردسر دهند و منتم بسيار نهند، و زياد نكوهش كنند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.