فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

پس غذا دادى و پروراندى و به احسان و فضل خود مورد مهر و عطوفت قرار دادى اين احسان و عواطف از روى تفضل و كرم تو بود نه از روى استحقاق من، هيچ وقت تا بوده‌ام از خير و احسان تو محروم نشده‌ام و همواره روزى‌خوار تو و پرورده‌ى نعمت تو بوده‌ام با اين همه مقدمات روزى تو امر مسلم است كه نبايد غم آن خورم بلكه بايد اطاعت فرمان تو كنم و عبادت و شكر تو بنمايم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.