خدايا خشكى زمينهاى ما را به ريزش باران زائل كن و به روزى خود اندوه سينه ما را بيرون بر و ما را به غير خودت مشغول مكن و سرچشمهى احسان خويش را از ما قطع مفرما. توانگر آنست كه تو روزيش دهى و تندرست آنكه تو از بلا محفوظش دارى
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.