فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

(خدايا!) شكرگزارى كم بنده‌ات را خوب پاداش مى‌دهى و طاعت اندك او را اجر و ثواب مى‌دهى تا جايى كه گويى شكر بندگان خود را- كه به علت آن ثوابشان را واجب كرده‌اى و اجر و پاداش بزرگ‌تر از شكرشان داده‌اى- امرى است كه خود مى‌توانند آن را مالك شوند و تو تنها پاداش داده‌اى، و يا سبب اين شكرگزارى به دست تو نبوده و تنها به آنان پاداش داده‌اى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.